14 χρονος μετρά ήδη 100 συλλήψεις για κλοπές και ληστείες - Βίντεο ντοκουμέντο - Δείτε την κοινωνική υποκρισία

Στο βίντεο που θα παρακολουθήσετε και περιέχει σκηνές και πλάνα κλειστού κυκλώματος από πολυκατοικία, αποτυπώνει τη διάρρηξη από δύο νεαρούς δράστες ενος
αυτοκινήτου.

Το θέμα όμως δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι ότι ο ένας από τους δύο ανήλικους είναι σήμερα 14 χρόνων. Και από την τρυφερή ηλικία των 11 ετών μέχρι σήμερα μετρά περίπου ... 100 συλλήψεις για κλοπές, διαρρήξεις και ληστείες.

Το θέμα είναι πως κάθε φορά που συλλαμβάνεται, γίνεται αποδέκτης πατρικών και μητρικών παραινέσων από τους αναλόγως φύλου εισαγγελείς ανηλίκων στους οποίους οδηγείται και στη συνέχεια αφήνεται ελεύθερος.

Το θέμα μας, δεν είναι να μπει στη φυλακή ο πιτσιρικάς αυτός με την κόκκινη μπλούζα. 

Το θέμα μας είναι η απουσία ή καλύτερα η ανυπαρξία κοινωνικών δομών και υπηρεσιών προστασίας και φροντίδας των παραβατικών ανήλικων. Σ' αυτές τις 100 φορές που πιάστηκε, ουδείς δεν ενδιαφέρθηκε για το πως ζει ή γιατί έχει επιλέξει την οδό της κοινωνικής βίας και μένει σταθερός διαβάτης της.

Δεν υπάρχουν κοινωνικοί λειτουργοί σε αυτή την χώρα; Δεν υπάρχουν αρμόδιες υπηρεσίες που θα εγκύψουν πάνω στο παιδί για να το επαναφέρουν στην κοινωνική δημιουργία; Γιατί ο Ανδρέας έχει και μπέσα και φιλότιμο. Το ομολογούν οι αστυνομικοί που τον έχουν πιάσει δεκάδες φορές και το μόνο που μπορούν να του προσφέρουν, είναι κάτι κρουασάν και σοκολάτες. Ξέρουν όμως ότι δεν έχει στηρίγματα. Μάνα και πατέρας δεν υπάρχουν δίπλα του, με την έννοια της βιολογικής παρουσίας και στοργής. Και οι αστυνομικοί αγανακτούν από την ανυπαρξία της κοινωνικής μέριμνας. Όπως σημειώνουν μιλώντας στο bloko.gr, ο μόνος άνθρωπος στη ζωή του που ενδιαφέρεται και πονάει γι αυτόν, είναι η ανήμπορη γιαγιά του. Μέχρι πότε και πόσα ν' αντέξει μόνη της κι αποξενωμένη και συνάμα χτυπημένη από τον κοινωνικό  υποκριτισμό.

Τι θέλουμε ως κοινωνία είναι το ερώτημα; Να δούμε και να διαμελίσουμε τον μικρό Ανδρέα ως ένα αδίστακτος και στυγνό κακοποιό όταν με μαθηματική βεβαιότητα κάνει σε λίγα χρόνια τη μετάβαση προς ανώτερες μορφές βίας και παρανομίας;

Ο ένοχος δεν θα είναι αυτός.



του Γιώργου Καραϊβάζ


Στο βίντεο που ακολουθεί, κρύψαμε πρόσωπα και ήχο. Για την πρώτη επιλογή οι λόγοι είβναι αυτονόητοι. Για τη δεύτερη, επειδή όλα όσα λέει ο μικρούλης Ανδρέας, δεν μπορούν να διατυπωθούν ή ν' ακουστούν ούτε από ενήλικο μέσης και πάνω ηλικίας.






Διαβάστε τί γράφαμε στο bloko.gr στις αρχές του χρόνου

Τα πιο τρυφερά αποτυπώματα - Ανήλικοι ληστές κατ΄εξακολούθηση - Ανυπαρξία δομών και κοινωνικής ευθύνης 

Κάποτε ο μέγιστος τραγουδοποιός μας, ο Διονύσης Σαββόπουλος, ψιθύριζε σε τόνους μελαγχολικούς και πλάγιους, "δεν ξέρω τί να παίξω στα παιδιά...". Πόσο αληθινός στίχος, ειδικά όταν
πρόκειται για αναπολόγητες αλήθειες.

Και είναι αναπολόγητες γιατί όταν πρόκειται για τρυφερές περιπτώσεις που παρεκκλίνουν συστηματικά και η μοναδική κοινωνική παρουσία είναι αστυνομική, τότε και η κοινωνική ευθύνη αλλοιώνεται, αποχρωματίζεται και χάνει νόημα και ευθύνη.

Τα πιο τρυφερά αποτυπώματα. Με αυτή την φράση, αστυνομικός περιγράφει στο bloko.gr συνοπτικά το όλον της ανάλγητης κοινωνικής παθογένειας. Και ποια είναι η είδηση; Ξαναπιάστηκε, 4η φορά μέσα σ' ένα χρόνο 14χρονος που πριν από 3 χρόνια πρωτοσήμανθηκε για ληστείες σε ανήλικους. Η ειδοποιός διαφορά; Μέσα σε τρία χρόνια μετρά πλέον αναρίθμητες συλλήψεις και τώρα, συγκρότησε συμμορία.

Ο μικρός Ανδρέας, το παιδί που οι αστυνομικοί του έδιναν κρουασάν στο κρατητήριο, περιγράφεται τώρα πολύ μεγαλύτερος από την ηλικία σε ότι αφορά στον συμπεριφορισμό και στο ολοκληρωμένο εγκληματικό προφίλ, με περγαμηνές τέτοιες, ώστε ν' αφήσει εποχή στο στερέωμα της παρανομίας. Ποιος όμως είναι ο Ανδρέας; Παιδί δίχως πατέρα και με μια μητέρα που καταζητείται. Μεγαλώνει με τη γιαγιά, η οποία αδυνατεί ν' ασκήσει τον οποιονδήποτε έλεγχο.

Ο Ανδρέας, πιάστηκε αυτή τη φορά και κατηγορείται μαζί με τα άλλα "παλιόπαιδα" για 12 ληστείες σε ανήλικους με την απειλή μαχαιριών. Προσέγγιζαν τα άγουρα θύματα και τους έλεγαν, "έκλεψες τον αδελφό μου; Κάτσε να σε ψάξουμε". Και στη συνέχεια ακολουθούσε η διαρπαγή κινητών, μικροποσών κοκ.

Προσέξτε όμως. Ο Ανδρέας άρχισε να βαδίσει πάνω στην αιχμηρή κόψη της παραβατικότητας από τα 11 του χρόνια. Ποιος όμως ενδιαφέρθηκε, πλην των αστυνομικών που το μόνο που μπορούσαν να κάνουν ήταν να δίνουν στο παιδί κρουασάν; Να δουν το οικογενειακό και το κοινωνικό περιβάλλον ώστε να περιβάλλουν οι δημόσιες υπηρεσίες πρόνοιας (sic) με φροντίδα και στοργή ένα παιδί αφρόντιστο κι εκτεθειμένο; Φευ! Ουδείς το έπραξε. Κονιορτοποιήθηκε στο βωμό της αδιαφορίας η κοινωνική μέριμνα, ο αλτρουισμός και η αλληλεγγύη σε ένα μικρό μέλος αυτής της κοινωνίας που έβλεπε δίπλα τους άλλους συνομήλικους του και η σύγκριση ήταν δραματικά αρνητική σε βάρος του.

Η ευθύνη για το αυριανό πρόσωπο του Ανδρέα, βαρύνει όλους μας και αναπότρεπτα, κάποια σιγμή θα το δούμε στον καθρέφτη μας. Και το εξίσου τραγικό είναι πως θα έχει όλα τα δίκαια με το μέρος του.   



_