Και αστυνομικοί ύποπτοι για τη δολοφονία του πρώην εκαμίτη - Η διάρρηξη της καθεστηκυίας τάξης και η υπόθεση Μπακογιάννη

Η υπόθεση δολοφονίας του πρώην εκαμίτη Σπύρου Παπαχρήστου, αποτελεί για το τμήμα ανθρωποκτονιών έναν άλυτο προς το παρόν πολυεδρικό γρίφο. Κι αυτό γιατί, ενώ σε
άλλες υποθέσεις ανθρωποκτονιών αναζητείται το κίνητρο, στην περίπτωση αυτή είναι τόσο πολλά  και προς διάφορες κατευθύνσεις, που ο εντοπισμός του ποιος και γιατί αποτελεί εκ των πραγμάτων μια εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση.

Σε τέτοιες όμως γριφώδεις υποθέσεις δολοφονίας, που αποτελούν εκ προοιμίου το πιο δύσκολο και μάλλον ανεπίλυτο -για πολλούς και ποικίλους λόγους- για μακρό χρόνο μέχρι ν' αρχειοθετηθεί στην μνήμη της εγκληματολογικής ιστορίας, το αύριο είναι αυτό που δείχνει κάποια πράγματα και αυτό σηματοδοτείται από τις κινήσεις των "παιχτών" στην σκακιέρα της στρατηγικής συνέχειας.

Η περίπτωση Παπαχρήστου, είναι από τις πιο σύνθετες, καθώς οι πολλές άκρες του κάθε νήματος οδηγούν σε όλες εκείνες τις κατευθύνσεις που συνθέτουν τον επιφανή κοινωνικό ιστό γύρω από τον οποίο πλέκεται και διαπλέκεται το υπόλοιπο όλον. Από την πολιτική, την υψηλή επιχειρματικότητα, την πάντα παρούσα εκκλησία, μέχρι τα ύπατα στρώματα του οργανωμένου εγκλήματος και της λευκής παρανομίας.

Γι αυτόν ακριβώς το λόγο, εξαιτίας δηλαδή του χαρακτήρα της παρουσίας του παλιού εκαμίτη ως ισορροπιστή πάνω σε εύθραστες ιερές έως και ανίερες συμμαχίες, η περίπτωση της δολοφονίας καθ' υπέρβαση μεν, αλλά σημειολογικά και συμβολικά επιτρεπτό, κρίνεται και συγκρίνεται η πολύκροτη δολοφονία, με αυτή του Παύλου Μπακογιάννη. Όπως δηλαδή ο αείμνηστος πολιτικός είχε αναλάβει διαμεσολαβητικό ρόλο επισύνδεσης τότε, το βρόμικο 89, της Νέας Δημοκρατίας με το Συνασπισμό της Αριστεράς κι εξουδετερώθηκε, έτσι και ο Παπαχρήστος, ίσως (ένα από τα πολλά σενάρια) να εξοβελίστηκε τη στιγμή που επιχειρούσε ένα μεγάλο χρηματοοικονομικό ντηλ, το οποίο θα άλλαζε τα σημερινά δεδομένα στη σύγχρονη μεγαλοεφοπλιστική και μεγαλοαστική μπουρζουαζία, αλλά και επίσης στην πολιτική κατάσταση. Είχε τέτοια δύναμη ένας πρώην αστυνομικός; Όπου και να ρωτήσαμε, η απάντηση ήταν αυτονόητα για τους ίδιους καταφατική. Την είχε. Ήταν η πρώτη βελονιά στον καμβά πολλών καθοριστικών εξελίξεων. Ακόμη και πολύ περισσότερο δε στην αστυνομία. Από τη διαμόρφωση της ηγεσίας, μέχρι και τις βρόμικες επισυνδέσεις αξιωματικών και των ομάδων τους με τα κανάλια του μαύρου χρήματος, τα οποία στη συνέχεια εκτρέπονται και προς άλλες κατευθύνσεις. Ήταν όπως λέγεται ο επίσημος θησαυροφύλακας της αλληλουχίας στο ξέπλυμα και ... σιλεντάριος των πηγών ροής. Από τις υψηλές κορυφές του Αγίου Όρους, μέχρι τον πυθμένα του λαθρεμπορίου.

Όπως φαίνεται, πολλοί και για πολλούς λόγους είναι αυτοί που θα επιθυμούσαν την κεφαλήν επί πίνακι του Παπαχρήστου. Γιατί λοιπόν αυτοί που ήθελαν και αυτοί που εκτέλεσαν τον πρώην εκαμίτη να μην είναι αστυνομικοί ή κυπατζήδες; Αστυνομικοί που ρίχτηκαν ή αστυνομικοί που πιέστηκαν; Όπως ήδη εξηγήσαμε, το αύριο σε τέτοιες περιπτώσεις δείχνει αν μη τί άλλο κατευθύνσεις σε υποθέσεις που προορίζονται να μπουν στο αρχείο με επικεφαλίδα τη λέξη ΑΝΕΞΙΧΝΙΑΣΤΗ. Και το αύριο δείχνει πληθώρα κινήσεων των πραιπόζιτων που εντάσσονται σε ομάδες αξιωματικών και διεκδικούν το δαχτυλίδι της επικυριαρχίας και τον έλεγχο της ροής του μαύρου χρήματος. Χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη. 

Είναι κι αυτό ένα σενάριο...

του Γιώργου Καραϊβάζ





_