Βρε πως αλλάζουν οι καιροί - Του Κωνσταντίνου Τζέκη

Aν έρχονταν ένας μετανάστης που ζούσε χρόνια εκτός της χώρας μας και παρευρίσκονταν σε μια προεκλογική συγκέντρωση και άκουγε τραγούδια του Θεοδωράκη και συνθήματα «αγωνιστικά» εναντίον της Ευρώπης κλπ. θα σκέφτονταν ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα μεγάλωσε πάρα πολύ.

Όταν πλησίαζε στη συγκέντρωση, θα διαπίστωνε, με πραγματικά τεράστια έκπληξη ότι οι συγκεντρωθέντες είχαν μπλε σημαίες που έγραφαν ΝΔ.

Αν ξυπνούσε ο Φλωράκης ή ο Κύρκος και κατέβαινε στ χώρα μας και έβλεπε μια αριστερή Κυβέρνηση όπως αυτή του ΣΥΡΙΖΑ να ερωτοτροπεί με τους Εβραίους, με τους Ευρωπαίους και τους Αμερικάνους και μάλιστα όλοι αυτοί να πίνουν νερό στο όνομα του Τσίπρα, θα ξανάπεφταν στον αιώνιο ύπνο τους χωρίς καμία απολύτως αμφιβολία.

Όμως δεν είναι μακριά η εποχή που έχασε τη δουλειά του Αστυνομικός, επειδή εξυπηρέτησε «δεξιό» πολίτη θεωρώντας το γνήσιο της υπογραφής του χρησιμοποιώντας στήριγμα πάνω στο γραφείο του την Κεντρώα τότε εφημερίδα «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ». Ο ευαίσθητος πολίτης τον κάρφωσε για αριστερά φρονήματα και η τότε «δικαιότατη» Υπηρεσία του τον απέλυσε.

Επίσης ούτε μακριά είναι η ταλαιπωρία Αστυνομικού που παραβρέθηκε σε γάμο και οι μουσικοί  έπαιξαν το τρισκατάρατο τότε «Γρίβα μ’ σε θέλει ο Βασιλιάς» και δεν συνέλαβε τους μουσικούς, αδιαφορώντας για τα καθήκοντά του. Όταν στο Πειθαρχικό του Συμβούλιο απολογούμενος ισχυρίσθηκε ότι αγαπά και αυτός αυτό το τραγούδι γιατί παρακάτω λέει «τι να με θέλει ο κερατάς», αφού είναι και ο ίδιος Αντιβασιλικός, ο Πρόεδρος του Συμβουλίου τον παρακαλούσε να δεχθεί την ενοχή του για να μην τους προκαλέσει προβλήματα!!!

Επίσης πολύ έντονη η μνήμη των Θεσσαλονικέων στη σύνοδο κορυφής των Πρωθυπουργών στο Πόρτο Καρράς το 2003, όταν σείσθηκε η Θεσσαλονίκη από εκατό και πλέον χιλιάδες πορευόμενους με αντιευρωπαϊκά συνθήματα, στην οποία συμμετείχαν πολύ ενεργά και οι τωρινοί Άρχοντές μας.

Τι τα θέλουμε αλλάζουν οι καιροί αλλάζουν και οι άνθρωποι. «O tempora o mores» έλεγαν οι Λατίνοι. «Ω καιροί ώ ήθη» μεταφραζόμενο.

Τώρα τις όποιες συνέπειες που πλήρωσε ο τόπος και οι άνθρωποι και οι επαγγελματίες και η πολιτεία κανείς δεν αναζητεί ευθύνες. ‘Όμως ήταν αλλά και είναι τεράστια τα κόστη για την εθνική οικονομία αυτές οι τότε δράσεις που σήμερα φαίνονται φαιδρές, αλλά και οι σημερινές δράσεις που αύριο θα ξεθωριάσουν και θα αλλάξουν χρώματα και θα  γίνουν άχρωμες και ξεθωριασμένες σαν τη μνήμη των ανθρώπων. 

Όλα αυτά άλλαξαν και αλλάζουν γιατί δεν είναι οι αλήθειες. Η αλήθεια παραμένει αναλλοίωτη. «Θάρσει» έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες, «τ’ αληθές λέγων ου ποτέ σφάλει». Να έχεις θάρρος.  Όταν λες την αλήθεια δεν κάνεις ποτέ λάθος.

Σοφά λόγια. Για να πεις την αλήθεια χρειάζεται θάρρος. Αλλά που να το βρεις στη σημερινή κοινωνία.   Που να το βρεις στους πολιτικούς μας;

Αυτοί πότε λένε αλήθεια; Μην το πείτε, ξέρω την απάντησή σας.

_