Ticker

6/recent/ticker-posts

728x90

Το ανερμήνευτο φαινόμενο Τόσκα, η πολιτική βούληση, η αστυνόμευση και η ομάδα ΔΕΛΤΑ

Ξεκινάμε εισαγωγικά με ένα κουίζ. Πόσοι ανώτεροι και ανώτατοι αξιωματικοί ομνύουν και αποτελούν ειδικά αυτές τις ημέρες κήρυκες υπέρ της ανασυστασης της ομάδας ΔΕΛΤΑ; Πόσοι
όμως τολμούν να εισηγηθούν την επανίδρυση στον υπουργό που την κατάργησε, επισημαίνοντας τη συγκυρία, το πλήρωμα του χρόνου και την αδήριτη πλέον ανάγκη για την ανασύσταση της;  


Το ερώτημα είναι αν η ομάδα ΔΕΛΤΑ είναι πανάκεια; Αναμφίβολα όχι και κυρίως με την νοοτροπία του παρελθόντος, ως απότοκο προϊόν σύσταση- δομής κι εκπαιδευτικής νόρμας και επιχειρησιακής κατεύθυνσης.

Το καλοκαίρι, μέσα στη φωτιά της αντιπυρικής περιόδου ο κ. υπουργός αναθεμάτισε την επιχειρησιακή ικανότητα των πυροσβεστών. Τώρα στρέφεται με αφορισμούς κατά των αστυνομικών και αντί να σταθεί στο πλευρό ενός προσωπικού που αγκομαχά εξαιτίας τις υπερεργασίας, της λειψανδρίας και της πολυδιάσπασης εξαιτίας ανοίκειων ως προς την ιδιότητα του έργων, ως αποτέλεσμα των πολιτικών επιλογών και ανάληψης δεσμεύσεων από την πολιτική ηγεσία του, το αναθεματίζει.

Και το στοιχείο της αυτοκριτικής; Ο αστυνομικός σήμερα βρίσκεται σε ενεργή και διαρκή κατάσταση αμηχανίας όσο και σύγχυσης. Αντιδρά στη δράση; Βρίσκεται αντιμέτωπος με ΕΔΕ και πειθαρχικές διώξεις. Παραμένει αδρανής; Αφορίζεται. Ακούει και διαβάζει πληθώρα αντικρουόμενων μεταξύ τους βερμπαλιστικών δηλώσεων του πολιτικού αρχηγού του και αδυνατεί να ισσοροπήσει τον χρόνο με το γεγονός. Πότε ακριβώς να κάνει τί αφού και στις δύο περιπτώσειες θα βρεθεί υπόλογος;

Η αστυνομία δεν χρειάζεται μαιγιαρίσματα ούτε ψιμυθιώσεις. Τεχνικές προσαρμογές απαιτούνται, ενιαία και αδιατάρακτη στρατηγική σχεδιασμού και κυρίως ενάργεια στον λόγο. Ούτε στρογγυλέματα, ούτε παλινωδίες. Ακούμε κατά καιρούς μια κλισέ έκφραση από αξιωματικούς και συνδικαλιστές. "Λύστε μας τα χέρια". Μια φράση που απαιτείται να αξιολογηθεί από τον κ. Τόσκα που με τη σειρά του απαιτείται να επανατοποθετηθεί εφ' όλης της ύλης. Αυτές τις ώρες εξακολουθεί να εκπονείται το σχέδιο για την Αθήνα. Και πριν από την εφαρμογή βγήκε με θολό και σκαιό λόγο να το καταδικάσει σε αποτυχία. Γιατί σε αποτυχία; Μα επειδή αυτός καθαυτός ο λόγος στερείται ψυχραιμίας, είναι φτιασιδωμένος με προσωπικά οχυρώματα πολιτικής σκοπιμότητας για την αυριανή κάθοδο του στην Β' Αθήνας και κυρίως, εν έχει ιδεολογία ως προς την τάξη και την ασφάλεια, ούτε στρατηγική.

Διατηρεί την χροιά του ευφήμερου και του κατά περίπτωση ενδημικού, δίχως ουσιαστικές και βαθιές οραματικές προοπτικές. Το φαινόμενο Τόσκα είναι λοιπόν δυσερμήνευτο, όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά εξαιτίας της βαθιάς σύγχυσης που τον έχει καταλάβει κι εξ αυτού του λόγου μετακυλίεται και μεταλαμπαδεύεται στον αστυνομικό η αδυναμία διαχείρισης της στιγμής. Γιατί δεν γνωρίζει τι αποτελεί ευήκοο στα ώτα του κ. υπουργού του, αλλά γνωρίζει ότι η κάθε επιλογή είναι μονόδρομος για τον ίδιο με την ατομική ή όπως τώρα τη συλλογική επίπτωση να βρίσκεται στο τέρμα του αδιέξοδου.

Ο κ. Τόσκας κατά καιρούς, παρουσιάζει συμπεριφορά καλής διοίκησης και διοίκησης. Η ανασφάλεια του όμως, όπως τώρα, τον μεταμορφώνει και την επιστρέφει στον παλιό εαυτό του, όπως αυτόν τον ακατανόητα αλλοπρόσαλλο που εμφάνισε τον πρώτο καιρό της διακυβέρνησης της ΕΛΑΣ και της πυροσβεστικής. 


_



Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια