Ακούγεται απίστευτο, αλλά οι άνθρωποι που είναι γενετικά
προδιατεθειμένοι στην αύξηση βάρους θα μπορούσαν να έχουν καλύτερη τύχη στην
απώλεια του από εκείνους που δεν είναι!
Η κατηγορία των γονιδίων για την αποτυχία της απώλειας
βάρους δεν μπορεί πλέον να αποτελεί δικαιολογία. Στην πραγματικότητα, η
γενετική προδιάθεση για την παχυσαρκία θα μπορούσε πραγματικά να αυξήσει τις
προσπάθειες απώλειας βάρους που βασίζονται στη δίαιτα, σύμφωνα με νέα έρευνα
στο BMJ.
Οι ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Tulane και στο Πανεπιστήμιο
του Χάρβαρντ, με επικεφαλής τον καθηγητή επιδημιολογίας Lu Qi, αναγνωρίζουν σε
μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στις αρχές του έτους ότι η παχυσαρκία είναι μια
«πολυπαραγοντική – πολυδιάστατη διαταραχή που προκαλεί γενετική προδιάθεση» και
που μπορεί να προκληθεί από περιβαλλοντικές επιδράσεις, όπως η διαφοροποίηση
της δίαιτας από μια υψηλή κατανάλωση φυτικών ινών και «καλών» υδατανθράκων σε
μια υψηλή πρόσληψη ζάχαρης, λίπους και ζωικών προϊόντων.
Ωστόσο, η έρευνά τους δείχνει ότι τα άτομα με υψηλό γενετικό
κίνδυνο για την παχυσαρκία δεν καταδικάζονται σε ένα υπερβάλλον βάρος και δεν
χρειάζεται να δουλέψουν περισσότερο από ό,τι εκείνοι που δεν έχουν γενετική
προδιάθεση. Αντίθετα, λένε, τα άτομα με υψηλό γενετικό κίνδυνο για την
παχυσαρκία είναι στην πραγματικότητα «πιο ευαίσθητα» στο ευεργετικό αποτέλεσμα
της υγιεινής διατροφής για την επιθυμητή απώλεια βάρους.
Η παρατήρησή τους βασίζεται σε μια 20ετή μελέτη
παρακολούθησης που εξέτασε τις γυναίκες από τη μελέτη «Nurses' Health Study»
και τους άνδρες από την «Ηealth
Professionals Follow-up Study» που ακολούθησαν είτε την ΑΗΕΙ-2010, είτε τη
DASH, είτε τη μεσογειακή δίαιτα-διατροφή.
Έπειτα από ανασκόπηση των δεδομένων κάθε τέσσερα χρόνια, οι
έρευνες διαπίστωσαν ότι γενικά για κάθε επιπλέον 10 αλληλόμορφα γονίδια
κινδύνου στους συμμετέχοντες με γενετική προδιάθεση, υπήρξε μια σχετιζόμενη
αύξηση 0,02 kg στο Δείκτη Μάζας Σώματος και 0,05 kg στο σωματικό βάρος.
Διαπίστωσαν, επίσης, ότι οι συμμετέχοντες με υψηλότερο
παράγοντα κινδύνου που ακολουθούν τις δίαιτες AHEI-2010 και DASH παρουσίασαν
μεγαλύτερη απώλεια βάρους από εκείνους με χαμηλότερο γενετικό κίνδυνο.
Συγκεκριμένα, διαπίστωσαν ότι οι μεταβολές του Δείκτη Μάζας Σώματος ανά 10 αυξήσεις
αλληλόμορφων γονιδίων κινδύνου ήταν 0,07 kg μεταξύ εκείνων που έλαβαν το
χαμηλότερο τρίτο σκορ AHEI-2010 και 0,01 kg μεταξύ εκείνων στο υψηλότερο τρίτο
σκορ AHEI-2010, που αντιστοιχεί σε μεταβολή βάρους 0,16 kg έναντι -0,02 kg.
Αντίθετα αναμενόμενη αλλαγή παρατηρήθηκε σε εκείνους που
ακολούθησαν τη δίαιτα DASH, αλλά όχι τη μεσογειακή διατροφή.
Αυτό σημαίνει ότι τα άτομα με μεγαλύτερη γενετική προδιάθεση
φαίνονται, σύμφωνα με την κ. Παναγιώτα Βαρσαμά, Διαιτολόγο – Διατροφολόγο, πιο
ευαίσθητα στην ευνοϊκή επίδραση της βελτιωμένης σε θρέψη διατροφής στη
διαχείριση βάρους, σύμφωνα με τη μελέτη.
Οι συγγραφείς δεν γνωρίζουν τους ακριβείς μηχανισμούς για
την αλλαγή, αλλά υποθέτουν ότι τα γονίδια που σχετίζονται με το Δείκτη Μάζας
Σώματος, που έχουν αποδειχθεί ότι επηρεάζουν την κανονική λειτουργία της όρεξης
και την ενεργειακή ομοιόσταση, μπορεί επίσης να ευθύνονται για την απώλεια
βάρους.
«Τα αποτελέσματά μας υποδεικνύουν ότι η αύξηση βάρους που
συνδέεται με τη γενετική προδιάθεση μπορεί να αντιμετωπιστεί τουλάχιστον εν
μέρει με τη βελτίωση της τήρησης των υγιεινών διατροφικών προτύπων», καταλήγουν
οι ερευνητές, υπογραμμίζοντας ότι «τα αποτελέσματά μας υποστηρίζουν ότι η
σύσταση του σώματος συνδέεται με την
τήρηση υγιεινών διατροφικών προτύπων, ειδικά στους ανθρώπους με γενετική
προδιάθεση αύξησης βάρους».
Με απλά λόγια; Δεν υπάρχει λόγος να θεωρεί κανείς ότι δεν θα
τα καταφέρει ακόμα κι αν έχει πολλά κιλά παραπάνω, επισημαίνει η κ. Βαρσαμά.
Αντίθετα, τα αποτελέσματα μπορεί να είναι ακόμη πιο εντυπωσιακά!
Πηγή: clickatlife.gr
_
0 Σχόλια