«Dream team», ένας αθλητικός εμφαντικός χαρακτηρισμός, για
την αντιπροσώπευση από τους κορυφαίους. Έννοια που χρησιμοποιείται στην
καθημερινότητά μας, καταδεικνύοντας την επιλογή
των βέλτιστων. Με πιο τρόπο ωστόσο γίνεται η διάκριση αυτή και πως
κάποιος-α φαίνεται να συγκεντρώνει εκείνα τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά; Το
σύνολο ή μια ομάδα «ειδικών», κρίνεται σκόπιμο να το αποφασίζει;
Οι
εκλογές των Πρωτοβάθμιων Ενώσεων πλησιάζουν και όλα τα μέλη, ασκώντας το
εκλογικό τους δικαίωμα - υποχρέωση, θα κληθούν να επιλέξουν τα πλέον κατάλληλα
πρόσωπα, τα οποία θα τους εκπροσωπούν συνδικαλιστικά. Εντούτοις θα βρεθούν
αντιμέτωποι με το δίλημμα επιλογής μεταξύ προσώπων και παρατάξεων. Ποιο σκοπό
εξυπηρετεί το εν λόγω δίλημμα; Κάποιοι θα υποστηρίξουν ότι με τον τρόπο αυτό,
δηλαδή με την ύπαρξη παρατάξεων, ενισχύεται η δημοκρατία, μέσω της αντιπολιτευτικής
δράσης - ελέγχου, ωστόσο υιοθετώντας την πολυφωνία εντός του Διοικητικού Συμβουλίου,
παράγονται μάλλον πιο επιθυμητά, για το ευρύτερο σύνολο αποτελέσματα, καθόσον η
επιθυμία συγκέντρωσης ενός πλήθους χαρακτηριστικών στο πρόσωπο ενός ανθρώπου
είναι μάλλον ρομαντική! Άλλοι θα επικαλεστούν νομοθετικές διατάξεις, υπέρ των
παρατάξεων και συνδυασμών, οι οποίες ωστόσο δεν απαγορεύουν ρητά την ύπαρξη (με
την σιωπηρή συναίνεση των συνδυασμών), μίας μόνο παράταξης και κατ’ επέκταση ενός
ενιαίου ψηφοδελτίου, επιλογή γνώριμη για πρωτοβάθμιες ενώσεις, άλλων
Αστυνομικών Διευθύνσεων.
Ποιος ο
λόγος λοιπόν του ανωτέρου «τεχνητού» διλήμματος, το οποίο σίγουρα, δεν έχει
στόχο την εξυπηρέτηση των σκοπών του υγιούς συνδικαλισμού; Βέβαια απόρροια του
ενιαίου ψηφοδελτίου θα ήταν η συνεργασία, η συνύπαρξη και η συμπόρευση προσώπων
με διαφορετικές αντιλήψεις, ιδεολογίες και προσανατολισμούς. Μα αυτό ούτως ή
άλλως δεν είναι και το ζητούμενο; Η ουσιαστική και όχι τυπική ενότητα, η
πολύπλευρη και όχι μονοδιάστατη προσέγγιση, η αποτίμηση και βέλτιστη αντιμετώπιση
των διαφορετικών θεμάτων. Πως γίνεται η παρ. 4 του άρθρου 2 του καταστατικού
της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Θεσσαλονίκης, όπου μεταξύ των σκοπό της
Ενώσεως είναι “η ανάπτυξη πνεύματος αλληλεγγύης μεταξύ των μελών του”, να μην
τυγχάνει εφαρμογής στο ίδιο το Διοικητικό Συμβούλιο; Η ίδια η Διοίκηση θα
πρέπει να λαμβάνει τις αναγκαίες πρωτοβουλίες, που θα προασπίζουν την ενότητα.
Το επιχείρημα της αδυναμίας συμπόρευσης, συνδιοίκησης, λόγο προσωπικών, ιδεολογικών
κλπ. διαφορών, ακούγεται αν μη τι άλλο φτωχό, μπροστά στα φλέγοντα κοινά
εργασιακά συμφέροντα, τα οποία απαιτούν εσωτερική συνοχή. Δεν νοείται σήμερα ο
περιορισμός μόνο στην διαπίστωση του ότι «δεν ταιριάζουμε».
Επιτακτική
είναι πλέον η ανάγκη για ουσιαστική ενότητα και η επιλογή των πιο κατάλληλων,
των καλύτερων, της αφρόκρεμας, των βέλτιστων, απαιτεί την επιλογή άνευ
εκπτώσεων, προσώπων και όχι ομάδων. Τολμήστε λοιπόν, παραμερίστε προσωπικές
φιλοδοξίες και εγωισμούς και υιοθετείστε την επιλογή σύνταξης, ενός ενιαίου
ψηφοδελτίου, ώστε το ίδιο το σώμα να αποφασίσει την “dream team” που θα το εκπροσωπεί.
|
|
ΑΛΑΜΠΟΥΡΤΣΙΔΗΣ Σάββας
Απόφοιτος Μεταπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών
"Εξειδίκευση στην Κοστολόγηση - Ελεγκτική"
Πτυχιούχος Τμήματος Λογιστικής Α.Τ.Ε.Ι.Σερρών
0 Σχόλια