Έφτασε το σωτήριον έτος 2018 και για δώρο φρόντισε να φέρει
την εφαρμογή του νέου μισθολογίου. Οι
συνάδελφοι πάρα ταύτα, αισθάνομαι
πως μάλλον είναι ελαφρώς
ζαλισμένοι, ακόμη και σαστισμένοι ή το πιθανότερο
μπερδεμένοι μεταξύ της ουσιαστικής διαφοράς που είδανε στον μισθό τους... Προς
τα κάτω δυστυχώς (όποια κι αν ήτανε, είτε μεγάλη είτε μικρή, για μία ακόμη φορά
μάλιστα τα τελευταία χρόνια) ...και διαφόρων εννοιών όπως της προσωπικής
διαφοράς, των κλιμακίων, των κατηγοριών, αδυνατώντας να κατανοήσουν ή να
αποδεχτούν το νόημα ή την υπόστασή τους σε πολλές των περιπτώσεων. Κάνουν,
ανήσυχα υπολογισμούς από εδώ, κάνουν από εκεί, αλλά μάταια, μιας και ΕΙΔΙΚΑ στο
χαμηλόβαθμο προσωπικό και στο παλαιότερο ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ, το ταμείο είναι ΜΕΙΟΝ.
Την στιγμή δε που ανακαλύπτουν ότι από κάποιο χρόνο και
μετέπειτα δεν προβλέπεται ΚΑΜΙΑ αύξηση, με το δίκιο τους απορούν για πολλά,
μεταξύ των οποίων... αν οι υποχρεώσεις τους θα είναι οι ίδιες στο μέλλον, ώστε
να μπορούν να τα βγάλουν πέρα, κυριεύοντάς τους διάφορα συναισθήματα που
αναμφίβολα μόνο αρνητικά μπορούν να χαρακτηριστούν. Αν βάλουμε δε και διάφορες
άλλες αφαιμάξεις του ήδη
«ταλαιπωρημένου» μισθού μας, όπως η αυξημένη φορολογία, η μείωση του
αφορολόγητου, οι έκτακτες αυξημένες εισφορές, οι αναδρομικές κρατήσεις από
01/01/2017 και άλλα πολλά καλούδια, το άμεσο οικονομικό μας μέλλον, δεν
προβλέπεται ιδιαίτερα ευοίωνο.
Πάντως για κάποια
θέματα πλέον είμαι σίγουρος. Ο προσδόκιμος απαιτούμενος σεβασμός στον θεσμικό
μας ρόλο και ειδικά στην υπεράνω όλων, φιλότιμη προσφορά μας στην κοινωνία και
στην Δημοκρατία μας, αποδείχτηκε, προς απογοήτευση όλων μας, πλην ελαχίστων
εξαιρέσεων, σχεδόν ανύπαρκτος. Δεν μας σεβάστηκαν όπως μας άξιζε και αυτό είχε
άμεση αποτύπωση και στο μισθολόγιό μας, πέρα από τις όποιες επιταγές των
μνημονίων.
Δεν μας κάλεσαν ΠΟΤΕ να ζητήσουν τις προτάσεις μας και μας
παρουσίασαν ένα μισθολόγιο, για μία ακόμη φορά, βασισμένο στο βαθμολόγιο του
Στρατού και προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις των υψηλόβαθμων στελεχών μάλιστα.
Εγώ βέβαια δεν αισθάνομαι Στρατιωτικός για πολλούς και
διαφόρους λόγους.
Παραδόξως δεν αισθάνομαι και Δημόσιος Υπάλληλος, ούτε
αισθάνθηκα ποτέ, για πάνω από μία 20έτια πλέον.
Περίεργο ε;;; Όλα τα παράξενα μάλλον σε εμένα συμβαίνουν...
Δεν μπορώ βέβαια να γνωρίζω απόλυτα, πως αισθάνεται ίσως η
πλειοψηφία των συναδέλφων μας, αλλά αυτό το θέμα μπορούμε να το συζητήσουμε.
Υποχρεούμαι βεβαίως πρώτα, να εξηγηθώ ότι δεν υποτιμώ ούτε
τους μεν ούτε τους δε, και σέβομαι και ειλικρινά εκτιμώ, τον καθένα τους
ξεχωριστά για αυτά που προσφέρουν από το πόστο τους. Απλά ΔΕΝ μπορώ να συγκριθώ
μαζί τους, για λόγους που δεν θα αναλύσω προς το παρόν. Να με συγχωρείτε, αλλά
νιώθω ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ. Η βασική μου ιδιότητα επομένως είναι αυτή! Και γι' αυτή την
ΕΙΔΙΚΗ ΜΟΥ ιδιότητα, ως θεσμικός λειτουργός του Κράτους, η Πολιτεία προσπαθεί
να με ανταμείψει λογιστικά ...με το περιβόητο Ειδικό Μισθολόγιο των Ε.Δ. &
Σ.Α.
Η προσπάθειά της όμως για πάρα πολλά χρόνια τώρα, όπως και
εσχάτως άλλωστε, για πάρα πολλούς από εμάς στην ΕΛ.ΑΣ. , δεν αρκεί !!!
Δύο φορές δε, το ανώτατο Δικαστήριο του Κράτους, έκρινε το
αυτονόητο. Ότι οι αποδοχές μας έχουν ένα κατώτατο θεσμικό και συνταγματικό όριο
που δεν πρέπει να ξεπεραστεί. Ούτε αυτή η απόφαση έτυχε ανάλογου σεβασμού.
Επομένως, το πρόβλημα εστιάζεται κυρίως στο γεγονός ότι
αναλόγως των προθέσεων ορισμένων, ενίοτε αντιμετωπιζόμαστε κατά το δοκούν και
το χειρότερο μάλιστα είναι, ότι και εμείς οι ίδιοι, μάλλον έχουμε πάθει μια
χρόνια κρίση ταυτότητας, κινούμενοι θεωρητικά πάντα, συμφεροντολογικά δυστυχώς
ή ευτυχώς σε διάφορες κατευθύνσεις. Πότε προς τους Στρατιωτικούς, πότε προς
τους Δημοσίους Υπαλλήλους και άλλοτε δεν ξέρω και γω που αλλού.
Τί μας συμφέρει επιτέλους και τί είναι πιο δίκαιο και
λειτουργικό;;;
Ευθαρσώς, θα υποστηρίξω την προσωπική μου άποψη. ΔΙΚΟ ΜΑΣ,
καταδικό μας μισθολόγιο από κοινού με τα αδελφά Σώματα της Πυροσβεστικής και
του Λιμενικού. Συγχρόνως, θέσπιση κάνα δύο αξιοκρατικών (το δυνατόν)
επιδομάτων, που συνεχώς ξεχνιούνται να μπούνε σοβαρά στο τραπέζι των προτάσεών,
μιας και η «παράλογη» επικρατούσα λογική ορίζει ότι τα όποια επιδόματα, πρέπει
να τα παίρνουμε αν είναι δυνατόν.... όλοι μας.
Μαζί φυσικά με το δικό μας, επιτακτικά διορθωμένο,
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΟ.
Δεν είμαστε Στρατός. Ούτε γίνεται να γεμίσουμε όλοι με
σαρδέλες, τρίγωνα, αστέρια, φλόγες και δάφνες !!! Λίγος εξορθολογισμός όχι μόνο
δεν βλάπτει αλλά κρίνεται πλέον παραπάνω από αναγκαίος. Έχουνε απομυθοποιηθεί,
για να μην εκφραστώ διαφορετικά, όλοι οι βαθμοί, από τους κατώτερους, τους
ανώτερους μέχρι και τους ανώτατους. Σε λίγα χρόνια ο Αστυφύλακας θα είναι είδος
προς εξαφάνιση ή το λιγότερο... συλλεκτικός!!
Είναι όμως κάτι τέτοιο εφικτό;;; Χρειάζεται μια σοβαρή μελέτη για να σας απαντήσω πιο
εμπεριστατωμένα, αλλά σαφώς πιστεύω πως είναι.
Πάντως το υπάρχον μισθολόγιο-βαθμολόγιο δεν ανταποκρίνεται
στις προσδοκίες πολλών από εμάς. Συνδικαλιστών και μη. Οπότε πρέπει να
διορθωθεί το συντομότερο δυνατόν, αποτελεσματικά και κυρίως πιο δίκαια.
Ένα βαθμολόγιο πάντως χωρίς ουσία, με μοναδικό σκοπό να
διορθώσει απλώς τις αδικίες του νέου μισθολογίου, είναι καταδικασμένο να
παρωχηθεί πάρα πολύ γρήγορα και να δημιουργήσει και κάποια σοβαρά λειτουργικά
προβλήματα συν το χρόνω. Ήδη τα πρώτα σημάδια είναι εμφανή σε όλους τους
βαθμούς.
Θέλω να πιστεύω ότι στην πρώτη σελίδα της ατζέντας όλων των
επίσημων συνδικαλιστικών φορέων των Σωμάτων Ασφαλείας είναι αυτή η διπλή
ρύθμιση, με βασικότατο γνώμονα ότι δεν διορθώνεις ένα λάθος ή πρόβλημα,
δημιουργώντας στην θέση του ένα άλλο. Οι διεκδικήσεις αυτές πρέπει να γίνουν
σημαία στον αγώνα μας, δίνοντας μάχες όχι στον πόλεμο των εντυπώσεων πλέον,
αλλά μάχες που θα είναι ουσιαστικές, κερδοφόρες, με σκοπό και στόχο την τελική
επικράτηση ενός δίκαιου και κυρίως ΑΞΙΟΠΡΕΠΟΥΣ αποτελέσματος.
Αν ο χρόνος περάσει και δεν έχει αλλάξει κάτι ουσιώδες,
δυστυχώς τότε θα έχουμε αποτύχει.....
ΜΕ ΤΙΣ ΥΓΕΙΕΣ ΜΑΣ...!!!
Του Παπαγεωργίου
Γεωργίου
Αντιπροσώπου
Ε.ΑΣ.Υ.Α. στην ΠΟΑΣΥ
0 Σχόλια