Σεπτέμβριος του ‘16. Μερικοί σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων αρνούνται την ένταξη στα προσφυγάκια και στα
μεταναστάκια στο σχολείο, λόγω του ότι κάποια από αυτά είναι ανεμβολίαστα. Οι αντιδράσεις αυτές είναι και οι μοναδικές από γονείς, σε όλη την Ευρώπη τα προσφυγάκια και μεταναστάκια άρχισαν να πηγαίνουν κανονικά στο σχολείο. Τόσο το Υπουργείο Υγείας όσο και γιατροί τονίζουν με κάθε τρόπο ότι δεν υπάρχει περίπτωση να κολλήσουν ασθένειες τα ελληνάκια. Αρχές Οκτώβρη οι αντιδράσεις των γονέων κορυφώνονται. Η αφορμή είναι η υγεία, αλλά η πραγματική αιτία διαφαίνεται να είναι η μη αποδοχή των διαφορετικών θρησκειών, πολιτισμών, εθνών.
Στις 9 του μήνα παίρνω την απόφαση ότι την επόμενη μέρα που θ’ άνοιγαν τα σχολεία θ’ ανέβαζα μια φωτογραφία μου που έπαιζα με προσφυγάκια και μεταναστάκια από όταν ήμουν στη Σάμο και θα της πρόσθετα ένα μήνυμα. Ήθελα να ενώσω και τη δικιά μου φωνή με αυτές που είναι ενάντια στο φόβο, της επιστημονικής κοινότητας, της λογικής. Επίσης, ήθελα να πάρει μια μεγαλύτερη δημοσιότητα από τα άλλα ποστ μου και για αυτό το λόγο ζητώ από κάποιους φίλους που ασχολούνται με τα δικαιωματικά να παίξουν τη φωτογραφία. Μέσα σε όλους είναι ο Γιώργος Τσιάκαλος συνταξιούχος καθηγητής Παιδαγωγικής Σχολής του ΑΠΘ, η Andrea Gilbert διοργανώτρια του Άθενς Πράιντ, ο πολυτάλαντος Yannis Ikonomou που μιλά 32 γλώσσες, οι δημοσιογράφες Lina Giannarou και Gina Moscholiou, ο πρώην βουλευτής Χίου Kostas Triantafyllos, άλλοι συνάδελφοί μου αστυνομικοί και φίλοι. Ξεχωρίζω δύο. Το δημοσιογράφο Achilles M. Peklaris ο οποίος από την αρχή του προσφυγικού είχε κάνει μεγαλο αγώνα για να δώσει ορατότητα σε αυτούς τους ανθρώπους. Και τον Leonidas Spyrou με τον οποίο είχαμε γίνει φίλοι στο φβ λίγες μέρες πριν και παρόλα αυτά δέχτηκε ενθέρμως να στηρίξει το εγχείρημα.
Την επόμενη μέρα, 10 Οκτωβρίου μεσημέρι, ανεβάζω τη φωτογραφία. Οι απανωτές κοινοποιήσεις κάνουν αμέσως τη φωτογραφία viral. Μέχρι το βράδυ έχει ανέβει στις μεγαλύτερες ελληνικές ιστοσελίδες και παίρνει χιλιάδες λάικ σε καθεμία από αυτές ξεχωριστά. 10 προς 11 του μήνα δούλευα βράδυ. Από τις 8 το πρωί της 11ης Οκτωβρίου δημοσιογράφοι μ’ έπαιρναν τηλέφωνο για συνέντευξη και δε μ’ άφησαν να κοιμηθώ! Ο τοπικός και ο εθνικός έντυπος τύπος από το Βόρειο Έβρο μέχρι τα Δωδεκάνησα κάνει αφιέρωμα στη φωτογραφία. Το μεσημέρι δίνω συνέντευξη στη Viki Chantzi, η οποία παίζεται στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Άλφα. Η αποθέωση (θεωρώ τον έντυπο τύπο την ύψιστη μορφή τύπου) έρχεται σαν σήμερα, στις 12 Οκτωβρίου με τη φωτογραφία μου στο πρωτοσέλιδο του Έθνους, και με την εντός της εφημερίδας συνέντευξη που έχω δώσει στην Ευλαμπία Ρέβη.
Δεν περίμενα ότι τόσος πολύς κόσμος σκεφτόταν ακριβώς όπως σκεφτόμουν εγώ. Δεν περίμενα ότι τόσος πολύς κόσμος ήταν αλληλέγγυος σε πρόσφυγες και μετανάστες και ταυτόχρονα αυτός ο ίδιος κόσμος θα μπορούσε να αποδεχθεί έναν ένστολο να κάνει φούσκες με φάτσα φόρα το «κουμπούρι» του! Μέχρι και η ιστοσελίδα Luben, που δεν φημίζεται για θετική προβολή της αστυνομίας, εκθείασε τη κίνησή μου με την αναδημοσίευση σε αυτή την ιστοσελίδα να παίρνει 3500 λάικ! Αρνητικές αντιδράσεις υπήρξαν μόνο στα εθνικιστικά σάιτ και σε σχόλια από τις κοινοποιήσεις αστυνομικών ιστοσελίδων (κλασικά). Το μόνο μικρό παράπονο ότι κανένα έντυπο του χώρου από τον οποίο προέρχομαι, του χώρου της ΕΛ.ΑΣ., δεν έπαιξε τη κίνησή μου.
Ένα χρόνο μετά τη συμβίωση των παιδιών των Ελλήνων με των παιδιών των προσφύγων- μεταναστών το μόνο ανησυχητικό στο τομέα υγείας είναι τα 300 κρούσματα ιλαράς τα οποία οφείλονται... στο κίνημα Ελλήνων αντιεμβολιαστών.
10 Οκτωβρίου 2016 ανέβασα τη φώτο.
Ακριβώς ένα χρόνο μετά, 10 Οκτωβρίου 2017, υπερψηφίστηκε στη Βουλή το ν/σ για τη νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου. Ανάμεσα σε ήττες έχουμε μικρές, αλλά σπουδαίες νίκες οι οποίες εδραιώνουν τη Δημοκρατίας μας, νίκες ενάντια στο φόβο και στη προκατάληψη. Χρειάζεται πολλή δουλειά, πολύς αγώνας και καθόλου εφησυχασμό για να μην επικρατήσει ο φόβος, αλλά να πάμε για επόμενες νίκες.
«Ν’ αγαπάς την ευθύνη
να λες εγώ, εγώ μονάχος μου
θα σώσω τον κόσμο.
Αν χαθεί, εγώ θα φταίω.»
Νίκος Καζαντζάκης
_
0 Σχόλια