θα πίστευε κανείς πως τα προβλήματα τα αρχικά λύθηκαν και προχωράμε σε νέα, είναι λυπηρό να διαπιστώνεται πως τα τελευταία είκοσι χρόνια συζητούνται ακριβώς τα ίδια θέματα. Επιπλέον, η οικονομική κρίση που αναμφισβήτητα βιώνει η χώρα μας έχει προσθέσει σημαντικό βάρος στις πλάτες των συναδέλφων, που εκτός των θεσμικών ζητημάτων και του συνεχώς αυξανόμενου εργασιακού όγκου, αντιμετωπίζουν ΚΑΙ το άγχος της επιβίωσης. Οι ιστορίες που ακούω καθημερινά ίδιες : μικροί μισθοί, λειψανδρία σε υπηρεσίες αιχμής και συσσώρευση αστυνομικών σε προνομιακές υπηρεσίες, ελλείψεις σε τεχνικό επίπεδο, αδυναμία προστασίας των αστυνομικών που απλά κάνουν τη δουλειά τους και αρκετές φορές διώκονται απλά και μόνο για αυτήν, προβλήματα στη διοίκηση ή πολιτικές παρεμβολές.
Η λύση στα προβλήματα μπορεί και
πρέπει να έρθει μέσα από το ίδιο το Σώμα της Αστυνομίας.
Όλα θα πρέπει να ξεκινήσουν από την αρχή της ισότητας και κυρίως της ισοτιμίας.
Οι συνάδελφοι θα πρέπει να ξέρουν πως και εσείς εδώ, βάζετε πάνω από όλα το
συνολικό συμφέρον. Μέχρι σήμερα ούτε οι πολιτικοί, δυστυχώς ούτε πολλές φορές
ούτε και η φυσική ηγεσία έχει κινηθεί στο πλαίσιο της ισοτιμίας, αν και
προσπάθειες μεμονωμένες έχουν γίνει.
Πρώτον,
Η ουσιαστική αναβάθμισή τους με καθηγητές που έχουν αποδείξει την ακαδημαική
τους γνώση στο τομέα της ασφάλειας, με διοικητές σχολών ανθρώπους που να έχουν
σημαντική εμπειρία και αρκετά χρόνια μέχρι την αποστράτευσή τους, για να είναι
μακροπρόθεσμο το αποτέλεσμα. Απαραίτητη προυπόθεση και η σωματική εξάσκηση των δοκίμων ώστε να μην
προετοιμάζουν απλά νέους δημοσίους υπαλλήλους αλλά αστυνομικούς.
Δεύτερον,
η ίση μεταχείριση όλων όσων αποφοιτούν με τουλάχιστον 10ετή υπηρεσία σε
υπηρεσίες αιχμής, γεγονός που θα ενισχύσει την εμπειρία των ίδιων αλλά είναι
και αυτό που η λογική προστάζει. Δεν γίνεται να εξέρχεται κάποιος από την Σχολή
και ενώ οι γνώσεις του είναι μηδαμινές να εντάσσεται σε υπηρεσίες που απαιτούν,
εμπειρία και γνώση με μόνο γνώμονα το μέσον που μπορεί να έχει.
Τρίτον,
διαφορετική μοριοδότηση συγκεκριμένων υπηρεσιών ώστε να υπάρχει και επιπλέον
κίνητρο για τους συναδέλφους που υπηρετούν σε πιο επικίνδυνες υπηρεσίες. Στο
εξωτερικό παντού, οι υπηρεσίες αυτές έχουν και διαφορετική μισθολογική
αντιμετώπιση, το οποίο βέβαια στην Ελλάδα δεν έχει ούτε κάν προταθεί φοβούμενοι
το πολιτικό κόστος.
Τέλος,
απόλυτα ξεκάθαρα όρια άσκησης εξουσίας των υπηρεσιών και αξιολόγηση του
προσωπικού, ξεκινώντας πρώτα από τους Αξιωματικούς. Δεν γίνεται άνθρωποι που
εργάζονται σκληρά πετυχαίνουν τους στόχους, κινδυνεύουν είτε από ΕΔΕ ή ακόμα
έχουν κίνδυνο της προσωπικής τους ασφάλειας να μην δικαιούνται να έχουν επιλογή
υπηρεσίας μετά από κάποια χρόνια στο Σώμα.
ΣΕ ΑΥΤΟΝ
ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ, ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΕΓΩ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕ ΟΛΕΣ ΜΟΥ ΤΙΣ
ΔΥΝΆΜΕΙΣ ΗΜΟΥΝ , ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΣΑΣ._
0 Σχόλια