Η υπόθεση έχει ως εξής: Ο Μάριος έλαβε μέρος στη διαδήλωση, την οποία διοργάνωσαν ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ την 11η Μαρτίου 2010, δηλαδή λίγες ημέρες αφ’ ότου η τότε κυβέρνηση (Γ. Α. Παπανδρέου) ανακοίνωσε τα πρώτα μέτρα λιτότητας, που ουσιαστικά «προανήγγειλαν» την εποχή των μνημονίων.
Ο ηλικίας 27 χρονών, τότε, Μάριος συνελήφθη επειδή κρίθηκε … ύποπτη η εμφάνισή του: Είχε μαλλιά πλεγμένα «ράστα» και κρατούσε σακίδιο. Μέσα σε αυτό, βρίσκονταν όλα όσα θα ανέμενε κανείς από έναν καθηγητή κολύμβησης μικρών παιδιών, όπως εκείνος: μπουρνούζι, γυαλάκια, σαμπουάν, σαγιονάρες, σκουφάκι κολύμβησης. Τον κατηγόρησαν για «ρίψη μολότωφ» και «κατασκευή εκρηκτικών». Προφυλακίστηκε επί 40 ημέρες. Απελευθερώθηκε, χάρη στην κινητοποίηση φορέων, σωματείων, κινήσεων πολιτών.
«Άλλαζαν τις καταθέσεις τους όταν τους διέψευδαν τα στοιχεία…»
Η θέση του Μάριου Ζ. επιβαρύνθηκε λόγω του νόμου για τις κουκούλες, που τότε ίσχυε, μολονότι οι φωτογραφίες τον έδειχναν να έχει το πρόσωπό του ακάλυπτο…
«Το οπτικό υλικό διέψευδε τις κατηγορίες, αλλά τα αστυνομικά όργανα δεν είχαν κανένα πρόβλημα, άλλαζαν τις καταθέσεις τους ώστε να τις προσαρμόσουν στα νέα δεδομένα», ανέφερε χαρακτηριστικά η Ιωάννα Κούρτοβικ.
Η δικηγόρος επεσήμανε ότι η αστυνομία εξέπεμπε ποικιλοτρόπως (με άγριους ξυλοδαρμούς, «κατασκευασμένες» κατηγορίες, κλπ) το μήνυμα πως όποιος λάμβανε μέρος σε διαδηλώσεις θα κινδύνευε να βρεθεί σε δεινή θέση. Είχε δε σε αυτό η αστυνομία, πρόσθεσε η κ. Κούρτοβικ, την συνεπικουρία και αρκετών δικαστικών. Παρατήρησε ότι, μια περίοδος που χαρακτηριζόταν από περιστατικά όπως εκείνο της «ζαρντινιέρας» (Νοέμβριος 2006), προσέλαβε ακόμη αγριότερα χαρακτηριστικά καταστολής έπειτα από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου (6 Δεκεμβρίου 2008) και την εκδήλωση της νεανικής οργής.
Θύμισε την περιπέτεια του Θεόδωρου Ηλιόπουλου, που ναι μεν αθωώθηκε πανηγυρικά, αλλά νωρίτερα υπέστη φοβερή ταλαιπωρία. Επίσης, την υπόθεση του «τρομοκράτη με τις πυτζάμες», του ανθρώπου που βρέθηκε «μπλεγμένος», επειδή είχε την… ατυχή ιδέα να κατεβάσει τα σκουπίδια από το σπίτι του στον πλησιέστερο κάδο, φορώντας μάλιστα πυτζάμες, σε ώρα κατά την οποία στη γύρω περιοχή γίνονταν συγκρούσεις διαδηλωτών και ΜΑΤ…
«Οι εγκέφαλοι παραμένουν, δυστυχώς, στις θέσεις τους»
Τόνισε ακόμη η κυρία Ι. Κούρτοβικ:
«Είναι προφανές πως όλα αυτά δεν συνέβαιναν, εξ αιτίας κάποιας προσωπικής πρωτοβουλίας και αυθαιρεσίας αστυνομικών οργάνων. Κανένας αστυνομικός δεν βάζει μια μολότοφ στο σακίδιο κάποιου διαδηλωτή, αν δεν υπάρχει σχέδιο, εντολή. Και αυτά τότε γίνονταν συνεχώς (…). Αυτό που με ανησυχεί είναι ότι οι άνθρωποι που τα σχεδίαζαν παρέμειναν στις θέσεις τους. Δεν είναι εύκολη υπόθεση ο εκδημοκρατισμός στα σώματα ασφαλείας. Η αλήθεια είναι – οφείλω να το πω- ότι από το 2015 και μετά δεν τηρείται αυτή η τακτική. Τα κρούσματα που παρατηρούνται μπορούν όντως να χαρακτηριστούν μεμονωμένα. Δεν υφίσταται μόνιμη τακτική, σχέδιο, όπως καταφανώς ίσχυε προ του 2015. Όμως οι άνθρωποι που τα μεθόδευαν αυτά παραμένουν στις θέσεις τους, άρα δικαιολογείται η ανησυχία για το τι θα μπορούσαμε να ξαναζήσουμε, στο μέλλον».
Η κυρία Ι. Κούρτοβικ επεσήμανε ότι η τελική αθώωση ενός πολίτη που έχει διωχθεί αδίκως δεν σημαίνει και επούλωση των πληγών. «Δεν είναι μόνο η ταλαιπωρία, υπάρχει κόσμος που έχασε τη δουλειά του επειδή κατηγορήθηκε και υπέστη όσα υπέστη», είπε.
stokokkino.gr
_
0 Σχόλια