Δεκαεννέα
ολόκληρα χρόνια πέρασαν από τις 22.7.1998. Τότε,που
για ακόμη μία φορα θρηνήσαμε συναδέλφους μας που έχασαν τη ζωή τους στο καθήκον
επάνω. Ήσαν οι:
Αρχιπυροσβεστης
Μαλουκος Δημήτριος,Αρχιπυροσβεστης Μαυραειδης
Θεμιστοκλής,Πυροσβέστης Διαβολής Αλέξανδρος και εθελοντης πυροσβέστης
Καραμολεγκος Δημήτριος.
Τους
"πηραν" μαζί τους οι δολοφονες,αδηφάγες φλογες στην προσπάθειά
τους να διασώσουν δασική περιοχή στον Καρέα Αττικής.
Θυμάμαι
ήμουν στο γραφείο μου εκείνη τη μέρα,στο Αρχηγείο πυροσβεστικού Σώματος,στην
Διεύθυνση Δημοσίων Σχέσεων,ως εκπρόσωπος τύπου,και καθόλου δεν προμηνύετο αυτή
η τραγική κατάληξη,ή ανείπωτη εκείνη τραγωδία για τους συναδέλφους μας αυτούς
και για το Πυροσβεστικό Σώμα.
Στο άκουσμα
εκείνης την καταμαυρης είδησης λύγισαν τα πόδια μου και γέμισαν τα μάτια μου
δάκρυα,όπως και όλων των συναδέλφων μου-συνεργατών στο γραφείο μου,αλλά και
γενικά όσων έμαθαν τότε,εκείνες τις στιγμές,εκείνη τη μέρα το ανείπωτο τραγικό
συμβάν.
Όλοι μας
αισθανθήκαμε σαν να μας κτύπησε κεραυνός,και ένα μεγάλο κενό μέσα μας.
Αρνούμασταν να
πιστέψουμε εκείνη τη καταμαυρη είδηση,αρνουμασταν να πιστέψουμε όσα ακούγαμε
στον ασύρματο μας τότε..
Παρακαλούσαμε να
ήταν ένα ψέμα,μια λανθασμένη είδηση...
Όμως ήταν η
μαύρη αλήθεια.
Και κάθε
χρόνο τέτοια μέρα από τότε,το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να
καταθέτουμε στεφάνι στη μνήμη τους,να τελούμε τρισάγιο και να διατηρούμε
άσβεστο τον ηρωισμό τους στη καρδιά μας,στη ψυχή μας,στοΕΙΝΑΙ "μας.
Όπως βέβαια
και με τόσους και τόσους άλλους συναδέλφους μας που αλλοίμονο επίσης εφυγαν
νωρίς νωρις για τις γειτονιές των αγγέλων...
Θα τους θυμόμαστε
πάντα όλους με μεγάλη αγάπη,ενώ η θυσία τους στο βωμό της προσφοράς στους
συνανθρωπους μας,τις περιουσίες τους,αλλά και της χώρας γενικότερα,θα μας
οπλίζουν με περισσότερη δύναμη να ανταποκρινόμαστε απόλυτα και στο έπακρον στο
θείο λειτούργημα μας,με όσα μέσα μας διαθέτει η πολιτεία...,που βέβαια
ευχόμαστε να είναι αυτά που πρέπει για την ασφάλεια μας...
Αμήν.
Του Γ .Παναγιωτακόπουλου
0 Σχόλια