Γιατί πρέπει να υπάρχει εκπαίδευσητων αστυνομικών στη φροντίδα τραυματία μάχης - κείμενο εκπαιδευτή ΔΙΑΣ

Δημοσιεύουμε κείμενο που λάβαμε στη σελίδα του bloko.gr στο Facebook: Μέσα από την ιστορία της ανθρωπότητας, βλέπουµε την µεγάλη επιθυµία του ανθρώπου για εξουσία, δύναµη, επέκταση
εδαφών, κυριαρχία, πλούτο και φθόνο έναντι άλλων ανθρώπων. Αυτή η επιθυµία, δηµιούργησε µεγάλες συγκρούσεις µεταξύ κρατών, πολέµους που έµειναν στην ιστορία για την βαρβαρότητά τους και τα

εκατοντάδες, χιλιάδες αλλά και εκατοµµύρια νεκρούς και τραυµατίες που άφηνε πίσω της, η κάθε σύγκρουση. Από την αρχαιότητα, πόλεµοι µεγάλης έκτασης σε χρόνο,  χρήµα αλλά και ανθρώπινο δυναµικό, άφηναν πίσω τους τεράστιες καταστροφές και αποδεκάτιζε κοινωνίες και πολλές φορές, εξαφάνιζε, ολόκληρους λαούς και πολιτισµούς. 

Σε κάθε µάχη από τότε µέχρι σήµερα, υπήρχαν αυτοί που πέθαιναν κατευθείαν,  αλλά πολλοί περισσότεροι που ήταν τραυµατίες και θα πέθαιναν εάν κάποιος δεν έκανε κάτι για να τους σώσει. Υπήρχαν τραυµατίες που θα ξαναπολεµούσαν,  τραυµατίες που θα βοηθούσαν από κάποιο άλλο πόστο, αλλά πέθαιναν γιατί είτε τους σκότωναν ως άχρηστους, είτε γιατί απλά ήταν τσάµπα κόπος. Έτσι άρχισαν να εµφανίζονται οι πρώτοι σταθµοί φροντίδας τραυµατιών, όπου σήµερα υπάρχουν ολόκληρες προνοσοκοµειακές µονάδες στο πεδίο της µάχης αλλά και νοσοκοµεία.  

Ο Όµηρος αναφέρει τους γιούς του Μαχάονα και Ποδαλείριο, οι οποίοι ακολούθησαν τα ελληνικά στρατεύµατα στον πόλεµο της Τροίας. Ο Μαχάων ήταν χειρουργός, επιδέξιος να αφαιρεί τα βέλη από τους τραυµατισµένους πολεµιστές. Τα θεραπευτικά µέσα που εφάρµοζε η ιατρική του πολέµου δείχνουν ότι οι Έλληνες της περιόδου αυτής γνώριζαν ανατοµία, µεθόδους θεραπείας και περιποίηση τραυµάτων.
Οι Ρωµαίοι φρόντιζαν ιδιαίτερα την υγεία των στρατιωτών και ίδρυσαν στρατιωτικά νοσοκοµεία (Valetudinarium), που προορίζονταν για τους τραυµατίες στρατιώτες.  Η κατάσταση ενός τραυµατία είναι κρίσιµη εντός του πεδίου της µάχης, γι’ αυτό δηµιουργήθηκαν οι νοσοκόµοι µάχης (Combat Medics – Combat Life Savers – CLS) οι οποίοι έκαναν όλες τις απαραίτητες προνοσοκοµειακές ενέργειες, για να προλάβει ο τραυµατίας να φτάσει ζωντανός στο νοσοκοµείο και να δεχτεί την απαραίτητη
φροντίδα.  

Όµως δεν ήταν µόνο οι πόλεµοι, που έφερναν τραυµατίες και νεκρούς σε ένα κράτος. Υπήρχαν και οι παραβάτες του νόµου της κάθε κοινωνίας, που διψούσαν να αποκτήσουν αυτό που δεν είχαν οι ίδιοι, αλλά το είχε κάποιος άλλος. Αυτοί οι παραβάτες - οι παράνοµοι - απέναντί τους βρίσκουν ένα τείχος που εµποδίζει την δράση τους µε κάθε τρόπο. Αυτό το τείχος, δεν είναι άλλο από τον ένστολο αστυνοµικό, που προστατεύει την κοινωνία, τους νόµους και το Σύνταγµα κάθε κράτους. 

Οι αστυνοµικοί δίνουν µάχες, σχεδόν καθηµερινά, µε παραβατικά στοιχεία όπου η πιθανότητα να τραυµατιστεί κάποιος είναι µεγάλη. Ο αστυνοµικός πρέπει να εκπαιδεύεται στην φροντίδα τραυµατία µάχης, για να µπορεί να παρέχει τις πρώτες βοήθειες, έστω και προνοσοκοµειακά εάν αυτό είναι απαραίτητο, όχι µόνο σε αστυνοµικό αλλά και σε έναν πολίτη ή και ακόµα στον δράστη, προστατεύοντας το δικαίωµά του να υπερασπιστεί τον εαυτό του, όπως ορίζει το Σύνταγµα του Κράτους.
Σε όλες τις χώρες της Ευρώπης και την Αµερική, οι αστυνοµικοί εκπαιδεύονται σε θέµατα φροντίδας τραυµατία µάχης, και έτσι ρίχνουν τα ποσοστά θνησιµότητας του τραυµατία στο πεδίο, σε πολύ χαµηλά νούµερα. Αυτά που πρέπει να ξέρει ο αστυνοµικός - πρώτος ανταποκριτής σε ένα σηµείο ένοπλης συµπλοκής, είναι πώς να σταµατήσει µια µεγάλη καταστροφική αιµορραγία, είτε σε άκρο µε έναν ίσχαιµο
ιµάντα, είτε σε σηµείο του κορµού µε αιµοστατικές γάζες, πώς να ανοίξει έναν κλειστό αεραγωγό και πως να τον κρατήσει ανοιχτό και πως να φροντίσει ένα διατιτραίνον τραύµα στο θώρακα, είτε από βολίδα, είτε από αιχµηρό αντικείµενο. Αυτές οι τρεις ανωτέρω περιπτώσεις τραυµατισµού, µε βάση τα επίσηµα στοιχεία του ΝΑΤΟ, είναι το 99% των θανάτων των στρατιωτών στον πόλεµο. 

Η εκπαίδευση στο συγκεκριµένο αντικείµενο, όπως και σε όλα τα αντικείµενα εκπαίδευσης των αστυνοµικών – πρώτων ανταποκριτών, πρέπει να γίνεται µε κάθε σοβαρότητα και επαγγελµατισµό και να τονίζεται η αναγκαιότητα στη γνώση που σώζει τις ζωές τόσο τον αστυνοµικών, όσο και των πολιτών. 

Η εκπαιδευτική οµάδα της ∆ίκυκλης Αστυνόµευσης (∆Ι.ΑΣ.), κατά την διάρκεια του εκπαιδευτικού έτους 2017 – 2018, εκπόνησε και υλοποιεί την ενότητα Τακτική Φροντίδα Τραυµατία Μάχης (T.C.C.C. – Tactical Combat Casualty Care) υπό των πρότυπων πρωτοκόλλων του Υπουργείου Άµυνας της Αµερικής (DOD) και της οµάδας του CoTCCC (Committee on Tactical Combat Casualty Care). Το συγκεκριµένο πρωτόκολλο εφαρµόζεται από όλες τις συµµαχικές δυνάµεις του ΝΑΤΟ, και τις Ελληνικές Ειδικές ∆υνάµεις του Στρατού, όπου το έχει προσαρµόσει στην Αστυνοµική Τακτική, εντός αστικού περιβάλλοντος, παρέχοντας υψηλού επιπέδου εκπαίδευση στο προσωπικό των οµάδων ∆Ι.ΑΣ. και ‘’Ζ’’.  Κανείς δεν  µπορεί να προβλέψει ποια κατάσταση θα επικρατεί σε µια συµπλοκή µε τον αντίπαλο. Μπορεί όµως να προβλέψει την εκπαίδευσή του έτσι ώστε να αντεπεξέλθει και στις πιο δύσκολες καταστάσεις. Συνήθως οι νοσοκόµοι θα πρέπει να καλύπτονται από άλλο µαχητή όταν παρέχουν τις πρώτες βοήθειες. Αυτό
όµως δεν µπορεί να προεξοφληθεί απ' την αρχή. Πρέπει να σχεδιάζουν για το χειρότερο. Πώς; Μα φυσικά µέσα από τη εκπαίδευση και την συνεχή εξάσκηση.

Του Αστ/κα Τρανού ∆ηµητρίου
Εκπαιδευτή Οµάδας ∆Ι.ΑΣ.
∆ιασώστης Μάχης – TCR Provider - CLS