Ticker

6/recent/ticker-posts

728x90

Έξοχες πράξεις αμοιβόμενες ή κατ'εξοχήν αμοιβόμενες πράξεις;

Διαβάστε τη στήλη "Ο Ασφαλίτης", που δημοσιεύεται στην εφημερίδα της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αθηνών, "Σύγχρονη Αστυνομία". Στη συγκεκριμένη στήλη υπάρχουν αρκετά
ενδιαφέροντα: Θα προσεγγίσω το θέμα των ηθικών αμοιβών με μαθηματικούς όρους και σκέψη, γιατί πιστεύω ότι ίσως καταφέρω με λιγότερα λόγια να είμαι πιο σαφής όσον αφορά τις αδικίες που λαμβάνουν χώρα, αρκετά χρόνια, σχετικά με την πρόταση και απονομή αυτών στο αστυνομικό προσωπικό, αλλά και με την έγκριση, απόρριψη ή τροποποίηση τέτοιων προτάσεων. Και ξεκινώ:

ΔΕΔΟΜΕΝΑ:
Α) Η σύλληψη πάσης φύσεως κακοποιού εναπόκειται στο καλώς εννοούμενο υπηρεσιακό καθήκον, καθώς και η διαλεύκανση οποιασδήποτε μορφής εγκλήματος.

Β) Ευμενή σχόλια των πολιτών προκαλούνται από το αποτέλεσμα του συνολικού τρόπου λειτουργίας της Αστυνομίας και όχι από τις μεμονωμένες πράξεις αστυνομικών. Μία υπενθύμιση του δύσκολού έργου τους, ενδεχομένως να λαμβάνει χώρα, αναλόγως την προβολή κάθε επιτυχίας.

Γ) Ευμενή σχόλια του τύπου, πλέον της απλής αναφοράς ενός περιστατικού, προκαλούνται σε συνάρτηση με την Υπηρεσία που επιλήφθηκε, ποιος τη διοικεί και φυσικά η ταυτότητα του συλληφθέντος.

Δ) Ο αριθμός των συμμετεχόντων αστυνομικών κρίνεται από την επικινδυνότητα της εκάστοτε επιχείρησης και από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που την συνθέτουν.

Ε) Καμία επιτελική Υπηρεσία δεν διατρέχει κανέναν κίνδυνο ζωής ούτε υπάρχει κάποια ενέργεια στα καθήκοντα υπηρετούντος σε αυτή, που να υπερβαίνει το καλώς εννοούμενο υπηρεσιακό καθήκον.

ΣΤ) Οι ενεργούντες την προανάκριση, σε οποιαδήποτε υπόθεση, επίσης δεν διατρέχουν κανένα κίνδυνο ζωής.

Ζ) Ο συμπράττων  στην προανάκριση δεν μπορεί να συμμετάσχει-παρίσταται σε κανενός άλλου είδους ενέργεια, κατά τη διαλεύκανση ενός εγκλήματος, όπως έρευνα, αναζήτηση, σύλληψη κ.λ.π.

Η) Ο Διοικητής της εκάστοτε υπηρεσίας, επίσης δεν διατρέχει κανέναν κίνδυνο ζωής. Λαμβάνει τα εύσημα σε κάθε επιτυχία της Υπηρεσίας που διοικεί.

Θ) Τα σοβαρά αστυνομικά περιστατικά είναι περισσότερα και πιο συχνά.

Ι) Στατιστικά, πρακτικά και θεσμικά οι συλλήψεις ενεργούνται από το κατώτερο προσωπικό, ενώ σπανιότερα από Αξιωματικούς.

ΙΑ) Έχει επικρατήσει ότι το Αριστείο της Ανδραγαθίας απονέμεται μόνο όταν κάποιος τραυματίσει ή σκοτώσει κάποιον, εννοείται πάντα σε νόμιμα πλαίσια, καθώς και στους τραυματίες. Προωθείται έμμεσα η επιδίωξη συμπλοκής.

ΖΗΤΟΥΜΕΝΑ:
Α) Να γίνονται προτάσεις για ηθικές αμοιβές για οργανωμένες επιχειρήσεις και για σοβαρές συλλήψεις, γιατί προϋποθέτουν πάντα πολλές ώρες εργασίας, χωρίς την παραμικρή τήρηση ωραρίου, και με πολλά προσωπικά έξοδα.

Β) Είναι κίνητρο για τους συμμετέχοντες να συνεχίσουν και για τους μη συμμετέχοντες να τους μιμηθούν.

Γ) Η συμπερίληψη κάποιου μη συμμετέχοντος στην σύλληψη είναι αντικίνητρο παραγωγικότητας.

Δ) Η πρόταση- αίτηση να γίνεται από τον επικεφαλής της σύλληψης- επιχείρησης και να συνηγορεί σε αυτή αιτιολογημένα ο Διοικητής της Υπηρεσίας.

Ε) Οι διενεργούντες ή απλά συμμετέχοντες στην προανάκριση να μην συμπεριλαμβάνονται σε αυτές, αλλά να υπάρξει ειδική αμοιβή για τα καθήκοντα αυτά.

ΣΤ) Η συχνότητα των εγκλημάτων να αποτελέσει κοινό παρονομαστή με τη συχνότητα των ηθικών αμοιβών. Όταν κάτι είναι συνηθισμένο, δεν είναι λιγότερο επικίνδυνο και η αντιμετώπισή του πρέπει να επιβραβεύεται οποτεδήποτε λαμβάνει χώρα.

Ζ) Αυτός που εγκρίνει, τροποποιεί ή απορρίπτει  μία πρόταση για ηθική αμοιβή θα πρέπει να έχει μεγάλη εμπειρία σε μάχιμες υπηρεσίες και να έχει συμμετάσχει σε παρόμοιες επιχειρήσεις – συλλήψεις. Επίσης, να διακατέχεται από έντονη συναδελφικότητα.

Η) Να προτείνονται αυτοί που συμμετέχουν και μόνο. 

Θ) Να απονέμεται το  Αριστείο της Ανδραγαθίας και σε αυτούς που παρευρίσκονται σε μία ένοπλη συμπλοκή, με φανερό κίνδυνο ζωής, αλλά και σε αυτούς που έγκαιρα και με συγκεκριμένες ενέργειες αποτρέπουν μία τέτοια.

Ι) Για τους τραυματίες, να υπάρχει ανώτερη τιμή, μέσω ειδικής υλικής-ηθικής αμοιβής.

ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ:
Τα περισσότερα από τα παραπάνω ήδη προβλέπονται, ενώ τα υπόλοιπα χαρακτηρίζονται ως αυτονόητα.

ΠΡΑΚΤΙΚΟ:
Στην υπηρεσιακή καθημερινότητα τηρούνται ελάχιστα και η κείμενη νομοθεσία ερμηνεύεται κατά το δοκούν. Το κριτήριο δε, για την έγκριση των υλικών αμοιβών, είναι ο αριθμός και ο βαθμός των προτεινομένων.

ΛΥΣΗ:
Συναδελφικότητα, δικαιοσύνη, επαγγελματισμός.
               Στο παραπάνω κείμενο διατυπώνω απλές σκέψεις και διαπιστώσεις δικές μου, αλλά και συναδέλφων, μέσα από την υπηρεσιακή μας καθημερινότητα και εμπειρία.
                
ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ;;; 
               Στην πρώτη μου γνωριμία με την Ασφάλεια, έμεινα εκστασιασμένος. Στον τρόπο δε λειτουργίας των Υπηρεσιών Ασφαλείας, αποσβολωμένος. Η πρώτη συμβουλή από τους παλαιοτέρους, ήταν η εξής: «Να μην καούμε και μην καίμε τα οχήματα». Παύση στο μυαλό! Τι σημαίνει αυτό;
               Η πράξη και η εμπειρία των ετών, με δίδαξε πολλά και με την παραμικρή λεπτομέρεια προς αυτή την κατεύθυνση, έτσι ώστε πολλά να μου γίνουν βίωμα και ενστικτωδώς να ζω και να εργάζομαι αθέατος, χωρίς να ελκύω την προσοχή και περιέργεια του πλήθους. Ιδιαιτέρως, των ατόμων που αποτελούν μέρος υποθέσεων που τυγχάνουν διερεύνησης από οποιαδήποτε υπηρεσία ασφαλείας, ακόμα και αν δε γνωρίζω αυτά τα άτομα και απλά θα τύχει να βρεθώ στον ίδιο χώρο ή ακόμα και να συνομιλήσω μαζί τους, χωρίς να αποκαλυφθεί η ιδιότητά μου.
               Τα ίδια συναισθήματα που περιγράφω στην πρώτη παράγραφο, τα αισθάνομαι και τα τελευταία έτη, για τους αντίθετους όμως λόγους!
ΜΕΤΡΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
               Βλέπω πολλούς αστυνομικούς που υπηρετούν στην Ασφάλεια να διατάσσονται να εκτελέσουν υπηρεσία μέτρων τάξης, παραμένοντας ακίνητοι σε διάφορα σημεία επί ώρες και κρατώντας ασύρματο. Εμφανιζόμενοι με πολιτική περιβολή, η υπηρεσία μετονομάζεται σε Μέτρα Ασφαλείας! Τις περισσότερες φορές, διατάσσονται να προβαίνουν και σε ελέγχους! Κάποιες άλλες φορές επιβαίνοντες σε συμβατικά οχήματα, ενεργούν και ελέγχους οχημάτων, ενώ πρόσφατα εδόθη και διαταγή προς επίτευξη αυτού του σκοπού, να φέρουν και τροχονομικά, κίτρινα γιλέκα! Ενίοτε, εκτελούν και ένστολή υπηρεσία!
ΟΧΗΜΑΤΑ
               Όσον αφορά τα οχήματα, εκτός από την έλλειψη συνειδήσεως και επαγγελματισμού ορισμένων, που απλά έβαλαν πολιτικά και αυτοαποκαλούνται «ασφαλίτες», παρατηρείται και το εξής: κάθε φορά που κάποιο όχημα χρήζει επισκευής ή συντήρησης, αυτή γίνεται και σε διαφορετικό συνεργείο! Από ιδία αντίληψη, αλλά και από συζητήσεις συναδέλφων διαπιστώνεται η έκπληξη των εργαζομένων σε αυτά από τον στόλο των οχημάτων της Ασφάλειας, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν για τα ειδικά οχήματα, καθώς επίσης για τη διαφορετικότητα αυτών σε σχέση με την πληθώρα του συνόλου των οχημάτων της Αστυνομίας. Σε τι πραγματικά οφελεί αυτό; Αν τα οχήματα ήταν ιδιωτικά, θα κατέβαλε κανείς το αντίστοιχο ποσό που απαιτείται για τα υπηρεσιακά; Σε μεγάλες συμβάσεις και διαγωνισμούς, το κοστολόγιο δε θα έπρεπε να είναι κατώτερου του συνηθισμένου;
               Γιατί πλέον «καιγόμαστε»;
               Για λόγους Δημόσιας Ασφάλειας

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια