... deja vu;
Ήταν Δεκέμβρης και Ιανουάριος των ταραγμένων 2008 και 2009 όταν μέλη του επαναστατικού αγώνα σήκωσαν τα καλάσνικοφ και πυροβόλησαν κατά αστυνομικών των ΜΑΤ σε Γουδή και Εξάρχεια αντίστοιχα, πετυχαίνοντας εκτός από τον βαρύτατο τραυματισμό του αστυνομικού Διαμαντή Μαντζούνη δύο πράγματα.
Το πρώτο, να δεχτούν από άλλες οργανώσεις εσωτερικά πυρά σκληρής κριτικής για την τοπογραφία της στόχευσης, καθώς όπως σημειώθηκε επιδίωξαν να μεταφέρουν τον πόλεμο που μαινόταν τότε γύρω από τη σορό του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στο άσυλο της Πολυτεχνειούπολης και στο άβατο των Εξαρχείων.
Το δεύτερο, να δώσουν στην τότε κυβέρνηση και στο σημερινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, την ευκαιρία για την κοινωνική ανάταξη της αστυνομίας και την ολική αντεπίθεση της από τη θέση άμυνας που βρισκόταν και μάλιστα με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο Χρησιμοποίησαν ως επικοινωνιακό αντίδοτο στην κουρασμένη πλέον από τα φοβερά επεισόδια κοινή γνώμη τον βαρύτατο τραυματισμένο νεαρό αστυνομικό απέναντι στο νεκρό Γρηγορόπουλο για να πετύχουν τη σταδιακή εξομάλυνση, μέχρι που ήρθε μέσα από τις δολοφονικές στάχτες στο κρεματόριο της Marfin η "εξάχνωση" του επαναστατικού κινήματος.
Το καίριο ερώτημα λοιπόν είναι αν και σήμερα, με την επίθεση στα ΜΑΤ και το παραλίγο τραγικά μοιραίο αποτέλεσμα της ενέργειας και της εξόφθαλμης επιδίωξης του τρομοκράτη, είναι αν έριξε νερό στη μυλόπετρα της "αντίδρασης" με την έννοια της ενεργοποίησης εν υπνώσει κατασταλτικών αντανακλαστικών της αστυνομίας, ειδικά μετά τα όσα ακολούθησαν το κάψιμο των τρόλει έξω από το Πολυτεχνείο.
Πληροφορίες του bloko.gr σημειώνουν ότι σε χθεσινή σύσκεψη της ηγεσίας της αστυνομίας, λήφθηκαν σημαντικές αποφάσεις που σχετίζονται με την αλλαγή της φιλοσοφίας σε δράσεις και ελέγχους σε υπαίθριους και στεγασμένους χώρους, με το σκεπτικό μάλιστα, ότι πολιτικά είναι η καλύτερα εκμεταλλεύσιμη χρονική συγκυρία.
0 Σχόλια