 |
| Ο Στ. Γανωτής, αποσπασμένος εκπαιδευτικός, βρίσκεται καθημερινά στη Μαλακάσα, μολονότι τα παιδιά του καταυλισμού δεν έχουν αρχίσει ακόμη να πηγαίνουν σχολείο. |
ανακοινώθηκε η ιδέα σύστασης χορωδίας. «Φύγαμε από το Αφγανιστάν, όπου οι Ταλιμπάν μάς απαγόρευαν τη μουσική», υπενθυμίζουν οι άνδρες. Οποιαδήποτε πρόταση για μια οργανωμένη δραστηριότητα βρίσκει θετική ανταπόκριση στο πάλαι ποτέ στρατόπεδο της Μαλακάσας, όπου ζουν 1.000 άνθρωποι, στη συντριπτική τους πλειονότητα από το Αφγανιστάν. Η αδράνεια όλων αυτών των μηνών σε συνδυασμό με την αβεβαιότητα για το μέλλον έχει οδηγήσει σε τέλμα τους διαμένοντες, που παρά το αυξανόμενο κρύο ζουν σε σκηνές. Επειτα από πολλές πιέσεις, στάλθηκαν πριν από τρεις εβδομάδες 200 κοντέινερ, μέρος των οποίων θα δοθεί προς χρήση στα μέσα Δεκεμβρίου. «Μόνον 80 εξ αυτών είναι επισκευάσιμα και σε αυτά θα στεγαστούν κατά προτεραιότητα οικογένειες που χρήζουν προστασίας», σχολιάζει στην «Κ» ο κ. Στέφανος Γανωτής, εκπαιδευτικός στη Β/βάθμια εκπαίδευση, που ζήτησε απόσπαση στο κέντρο φιλοξενίας ως ΣΕΠ (Συντονιστής Εκπαίδευσης Προσφύγων). Θα πρέπει να πεταχθούν τα μπάζα, να επισκευαστούν οι φθορές, να γίνει μια υποτυπώδης διαρρύθμιση και επίπλωση, όπως και ηλεκτρολογική εγκατάσταση. Ωστόσο, τα κοντέινερ δεν θα συνδεθούν με αποχέτευση, όπερ και σημαίνει ότι θα συνεχίσει η λειτουργία των κοινόχρηστων αποχωρητηρίων, που βρίσκονται σε απόσταση 50 έως 250 μέτρων από τις σκηνές. «Για τις πολυάριθμες λεχώνες, αυτή η απόσταση είναι μια καθημερινή δοκιμασία».
Αν το κρύο είναι ο ένας εχθρός, ο νεκρός χρόνος είναι ο άλλος. «Εκτιμώ ότι μετά τα Χριστούγεννα θα ξεκινήσουν τα παιδιά να φοιτούν στα απογευματινά τμήματα των σχολείων», σημειώνει ο κ. Γανωτής, που βρίσκεται από τις αρχές Οκτωβρίου στο κέντρο και θα είναι ο καθ’ ύλην αρμόδιος για την εκπαίδευση των παιδιών από 12 έως 15 ετών: «Στο κέντρο εμβολιάζεται το 100% των παιδιών, όμως ακόμα εκκρεμεί η τελευταία δόση του εμβολίου, που μαζί με την άτυπη συναίνεση των συλλόγων γονέων αποτελούν τις προϋποθέσεις για την έναρξη των μαθημάτων». Δεκάδες ΜΚΟ, που δραστηριοποιούνται εκεί, προσφέρουν πλήθος δραστηριοτήτων άτυπης εκπαίδευσης, κατάλληλες για τις μικρές ηλικίες.
Για τους εφήβους, όμως, οι εναλλακτικές είναι λιγότερες. «Μπορούν να παίξουν μπάλα μόνον σε έναν αυτοσχέδιο χώρο υπό την επίβλεψη των ΜΚΟ που τους δίνουν τις μπάλες, και μόνον καθημερινές», περιγράφει ο ίδιος προβληματισμένος. Για να περάσουν την ώρα τους, κατασκευάζουν αυτοσχέδιες εστίες μαγειρέματος ή σόμπες από παλιές κάσες πυρομαχικών. Τείνουν να σχηματίζουν «κλίκες» που συχνά έρχονται σε αντιπαράθεση είτε για θρησκευτικούς λόγους είτε για ένα κορίτσι, ακόμα και για ένα ζευγάρι παπούτσια... Πολλοί παίρνουν το τρένο για Αθήνα. «Για άλλους, η 40λεπτη διαδρομή είναι η βόλτα τους, πολλοί όμως πηγαίνουν απευθείας στην πλατεία Βικτωρίας», διηγείται ο κ. Γανωτής, «έχουν ακούσει ότι μόνον εκεί μπορεί να πετύχουν διακινητές που θα τους βγάλουν από τη χώρα, καθώς αυτή είναι η επιθυμία όλων». Οι προσπάθειές τους αποβαίνουν συνήθως άκαρπες. Είναι τα ίδια παιδιά που γίνονται συνήθως λεία επιτήδειων διακινητών – κυρίως ουσιών. «Επιστρέφουν συχνά σε κακή κατάσταση πίσω, ενώ έχουν μαζί τους χρηματικά ποσά που δεν δικαιολογούνται», προσθέτει ανήσυχος ο κ. Γανωτής. «Οι οικογένειες προστατεύουν πολύ τα κορίτσια, στα αγόρια όμως δίνουν ελευθερία κινήσεων», παρατηρεί, «εάν δεν προταθεί κάτι οργανωμένο για τους εφήβους, κινδυνεύουν να στρατευθούν από ακραίες ομάδες ή να γίνουν θύματα προσηλυτισμού έναντι ανταλλάγματος», καταλήγει ο 46χρονος εκπαιδευτικός. «Είναι πολύ ευάλωτοι».
Ιωάννα Φωτιάδη
Καθημερινή
.
0 Σχόλια