Διαβάστε το κείμενο:
«Όποιος μιλάει για πόλεμο, οφείλει να έχει σχέδιο...»
Η πιο ύπουλη εξουσία είναι αυτή που υπόσχεται τη συμμετοχικότητα. Για αυτό περάσαμε από τη μοναρχία στη δημοκρατία, αλλά όχι στην ελευθερία. Η αγαπημένη λέξη της δημοκρατίας είναι η «ασφάλεια». Όσο περισσότερο ακούμε τη λέξη «ασφάλεια», τόσο πιο πολύ υποχωρεί η ζωή και η ελευθερία μας. Το χειρότερο από όλα είναι ότι η σύγχρονη εξουσία και η δημοκρατία έχουν αποσπάσει από την κοινωνία σχεδόν εθελοντικά το συμβιβασμό και την υποτέλειά της. Η δημοκρατία λειτουργεί σαν ένα διάφανο εργοστάσιο παραγωγής κοινωνικών σχέσεων. Οι άνθρωποι υποτάσσονται σε κρατικές ιδεολογίες, σε κυρίαρχα πρότυπα και σε πειθαρχημένες συμπεριφορές και θεωρούν ότι αυτό που ζούμε σήμερα (οικονομική τυρρανία, εκβιασμός μισθωτής σκλαβιάς, δικτατορία του θεάματος, τεχνολογικός
έλεγχος) είναι η αναπόφευκτη φυσική τάξη πραγμάτων.
Όμως όσο κι αν η εξουσία είναι διάχυτη πάντα θα έχει προϊσταμένους, αξιωματούχους, διευθυντές και ιδιοκτήτες. Ιδιαίτερα σήμερα η ορατότητα των προσώπων της εξουσίας είναι ξεκάθαρη. Πολιτικοί, επιχειρηματίες, εφοπλιστές, μεγαλοεκδότες, δημοσιογράφοι, δικαστές, αστυνομικοί είναι τα πρόσωπα της εξουσίας. Το Σχέδιο Νέμεσις είναι να χτυπήσουμε αυτά τα πρόσωπα. Το Σχέδιο Νέμεσις είναι η δικιά μας σειρά να κάνουμε το φόβο να μετακομίσει στις αυλές των σπιτιών του εχθρού.
Θεωρούμε πως είναι σημαντικό να μεταφέρουμε τις εχθροπραξίες μας, από τα χτυπήματα στα απρόσωπα σύμβολα της εξουσίας στο προσωπικό περιβάλλον του εχθρού, στα σπίτια του, στα γραφεία του, στα μέρη που συχνάζει, στα οχήματα που χρησιμοποιεί. Γνωρίζουμε πως “ουδείς αναντικατάστατος” για την εξουσία, όμως ξέρουμε πως χτυπώντας προσωπικά έναν από αυτούς, φοβίζεις εκατό. Δημιουργούμε μία παρακαταθήκη φόβου για τους ομοίους του και όποιον τον αντικαταστήσει. Είναι το δικό μας ελάχιστο αντίβαρο στην ισορροπία του τρόμου που διευθύνει ο εχθρός. Στην ισορροπία του τρόμου των εργατικών δολοφονιών από τα αφεντικά, των τυχαίων εκπυρσοκροτήσεων από τους μπάτσους, των χιλιάδων χρόνων φυλακής από τους δικαστές, των ψεμάτων από τους δημοσιογράφους, των νόμων και των διαταγών από τους πολιτικούς. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, ο εχθρός έχει ονοματεπώνυμο και διεύθυνση. Χτυπώντας τους αποδεικνύουμε ότι τα πρόσωπα της εξουσίας δεν είναι άτρωτα. Παράλληλα, δεν εγκαταλείπουμε την αναρχική επίθεση στην τύχη μιας περιστασιακής σύγκρουσης με τους μπάτσους. Αντίθετα, μονιμοποιούμε την επανάσταση στην καθημερινή μας ζωή, ανακαλύπτωντας τα πρόσωπα που κρύβονται πίσω από τις διαταγές και τις αποφάσεις που κυβερνούν την ύπαρξή μας, μελετώντας τις κινήσεις και τις διαδρομές τους και οργανώνοντας τους δικούς μας πυρήνες επίθεσης που ορίζουν τις απαντήσεις στις προκλήσεις της εξουσίας. Δεν περιμένουμε ένα κοινωνικό βραχυκύκλωμα, που θα οδηγήσει σε μαζικές κινητοποιήσεις, αλλά γινόμαστε οι ίδιοι μέσα από τη δράση μας ο επιταχυντής της ιστορίας, δημιουργώντας το δίλημμα «ή με την εξουσία ή με την ελευθερία». Έτσι δημιουργούμε τόπους και εποχές, που η ιστορία δεν συμβαίνει, αλλά γράφεται από το χέρι μας. Το αναρχικό αντάρτικο πόλης είναι ένας τρόπος να κοιτάς κατάματα τη ζωή σε πρώτο πρόσωπο για να συγκροτηθεί ένα αυθεντικό συλλογικό “εμείς”. Είναι η οικοδόμηση μιας αναρχικής διαδικασίας απελευθέρωσης με θάρρος, συνέπεια και αποφασιστικότητα. Οι ενέργειές μας δεν αποτιμώνται μόνο σε σχέση με το πλήγμα που καταφέρνουν στον εχθρό αλλά και βάσει της δυνατότητάς τους να αλλάζουν τη ζωή και σε εμάς τους ίδιους.
Το Σχέδιο Νέμεσις είναι μια διεθνής πρόταση να φτιάξουμε μια λίστα με τα ονόματα των προσώπων της εξουσίας και να τα χτυπήσουμε στα ασφαλή μετόπισθεν που νιώθουν σιγουριά για τον εαυτό τους... να τους χτυπήσουμε σταίδια τους τα σπίτια. Η έκρηξη της βόμβας στο σπίτι της εισαγγελέως Γ. Τσατάνη ήταν το πρώτο χτύπημα, η πρώτη πράξη του Σχεδίου Νέμεσις. Μοιραζόμαστε το σχέδιο με όλους τους πυρήνες της FAI-IRF και των αναρχικών της πράξης σε όλο τον κόσμο, θέλοντας να ανοίξουμε έναν διάλογο για τη διάχυση του αναρχικού αγώνα. Και γνωρίζουμε πως ο καλύτερος διάλογος για μια αξιολόγηση μιας δράσης δεν μπορεί παρά να γίνει μέσω μιας νέας δράσης...
Το Σχέδιο Νέμεσις είναι ένας χαιρετισμός στους αιχμάλωτους συντρόφους που κρατούνται στα κελιά της δημοκρατίας σε όλο τον κόσμο και λείπουν από δίπλα μας. Αφιερώνεται ξεχωριστά στα μέλη της Σ.Π.Φ. Οικονομίδου Όλγα, Πολύδωρο Γιώργο, Τσάκαλο Γεράσιμο, Τσάκαλο Χρήστο, στην αναρχική συντρόφισσα Σπυροπούλου Αγγελική και στους ιταλούς συντρόφους της FAI Alfredo Cospito και Nicola Gai.
Σε όλους όσους δεν έθαψαν το τσεκούρι του πολέμου...
Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς/FAI-IRF
Θα επανέλθουμε σύντομα.
0 Σχόλια