Και ο προβληματισμός ανέκυψε από την εμπλοκή του αστυνομικού υποδιευθυντή, στελέχους της ασφάλειας, που τελεί υπό κατηγορία και έχει τεθεί με άλλους δύο χαμηλόβαθμους αστυνομικούς σε διαθεσιμότητα.
ο κ. Μπλάνης
Διαβάστε το σχετικό κείμενο γνώμης του αντιστράτηγου ε.α. Νίκου Μπλάνη
Αθώος ή θύμα της αστυνομικής «πρακτικής»: Το πρόβλημα με τους πληροφοριοδότες.
1.Διαβάζουμε τις τελευταίες ημέρες τις ανακοινώσεις για την εξάρθρωση της μεγάλης εγκληματικής οργάνωσης των διαρρηκτών και τη φερόμενη εμπλοκή κάποιων αστυνομικών. Συγκεκριμένα αναφέρεται ότι……. «κατά τη διερεύνηση της υπόθεσης προέκυψαν βάσιμες ενδείξεις, ότι συγκεκριμένοι αστυνομικοί παρείχαν πληροφόρηση σε αρχηγικά μέλη της οργάνωσης με αποτέλεσμα να ματαιώνεται η ποινική δίωξη ή να δυσχεραίνεται η έρευνα της υπηρεσίας, καθώς και να επαυξάνονται τα μέτρα ασφαλείας των κατηγορούμενων. Ειδικότερα ο ... ( Αστυν. Υποδ/ντής ) είχε τηλεφωνικές επικοινωνίες και κατ' ιδίαν συναντήσεις με κατηγορούμενους. Στο πλαίσιο αυτό περί της 14.50 ώρα της 1-11-2016 καλεί τον Σφ... του λέει "πάρε και τον φίλο σου κι ελάτε να πιείτε ένα καφέ το απόγευμα". "τι ώρα;", "πεντέμισι με έξι". Ακολουθεί μετά από 5 λεπτά τηλεφώνημα από τον Σφ... στον Σ...και του λέει: "Με πήρε τώρα ο...(Αστυν. Υποδ/ντής) τηλέφωνο... μου είπε πεντέμισι η ώρα να είμαστε εκεί, "μου είπε είναι ανάγκη", "σοβαρό είναι". Την 17.52 υπάρχει επικοινωνία του Σφ... με τον ... ( Αστυν. Υποδ/ντής ) και του λέει "σε δύο λεπτά είμαστε εκεί».
2. Εδώ γεννάται το ερώτημα, αν η ανωτέρω συνομιλία αποτελεί επαρκή ένδειξη, ότι ο αξιωματικός εμπλέκεται στην εν λόγω εγκληματική οργάνωση. Η απάντηση είναι, πως αυτό από μόνο του, χωρίς τον συνδυασμό άλλων στοιχείων, δεν είναι ικανό να οδηγήσει στην κρίση, ότι αυτός είναι συμμέτοχος. Όταν μάλιστα αναφέρεται, ότι τα μέλη της οργάνωσης «άκουγαν» τους ασυρμάτους της αστυνομίας. Παρατηρείται επίσης, ότι δεν αναφέρεται, αν ο συγκεκριμένος είχε γνώση της υπόθεσης και πρόσβαση στα επιχειρησιακά σχέδια.
3. Είναι πάγια και διεθνής πρακτική των αστυνομιών να χρησιμοποιούν πληροφοριοδότες. Προφανώς αυτοί προέρχονται κυρίως από τον χώρο της παραβατικότητας. Στο πλαίσιο αυτό γίνονται συνήθως και κάποιου είδους «συναλλαγές» ή ακόμη και «εκβιασμοί». Προκειμένου δηλαδή να αντλήσουν πληροφορίες για κάποια εγκληματική δράση πέραν της χρηματικής αμοιβής (δημοσίευμα αναφέρει ότι δύο εκατομμύρια ευρώ πήρε ως αμοιβή ο έλληνας «πληροφοριοδότης» που κατάφερε να διεισδύσει στο καρτέλ της ηρωίνης και να δώσει συγκεκριμένα στοιχεία στις Αρχές-για τη διαχείριση των μυστικών κονδυλίων διατυπώνονται κατά καιρούς σοβαρές ενστάσεις), παρέχουν και κάποιες «διευκολύνσεις» στους πληροφοριοδότες. Αυτές μπορεί να είναι από ένα απλό «σβήσιμο» μιας κλήσης, την «τακτοποίηση» μιας διοικητικής φύσης υπόθεσης μέχρι την «καθυστέρηση» εκτέλεσης μιας καταδικαστικής απόφασης ή τη συμφωνία για τις κατηγορίες που θα αποδοθούν κ.ο.κ. Βλέπουμε επίσης να χρησιμοποιούνται ανώνυμοι (μυστηριώδεις) πληροφοριοδότες, είτε για να δικαιολογήσουν δικονομικές ενέργειες (έρευνες κ.λ.π.), είτε να καλύψουν τις πραγματικές πηγές και τις μεθόδους δράσης. Η πρακτική αυτή διχάζει αστυνομικούς. δικαστικούς και νομικούς. Πρόκειται για μια τακτική που ετεροχρονίζει εσκεμμένα την αλληλουχία των ενεργειών, ώστε κανείς πέραν των αστυνομικών να μη γνωρίζει πως υποβοηθήθηκε η έρευνα. Ωστόσο νομικοί κύκλοι σημειώνουν ότι «πίσω από αυτό το εύρημα υποκρύπτονται πολλές φορές σφάλματα, αυθαίρετες ενέργειες ή ακόμη και παράνομες παρακολουθήσεις της Αστυνομίας...».
4. Η γερμανική υπηρεσία πληροφοριών BND χρησιμοποιούσε επί 13 χρόνια (2000-2013) πρόσφυγες αιτούντες άσυλο ως πληροφοριοδότες, σε μια συνεργασία «υποχρεωτικής» (=εκβιαστικής) μορφής, σύμφωνα με δημοσίευμα του Der Spiegel. Εξάλλου θύμα πλεκτάνης, που έστησε εναντίον του υπόδικος πληροφοριοδότης της αστυνομίας, αποδείχθηκε ότι έπεσε ανώτατος αξιωματικός της Αστυνομίας, ο οποίος το καλοκαίρι του 2014 συνελήφθη από τους «Αδιάφθορους» στο πλαίσιο έρευνας για την εξάρθρωση κυκλώματος δουλεμπόρων. Τα Συμβούλια Εφετών Πειραιά και Πλημμελειοδικών Ναυπλίου εξέδωσαν απαλλακτικά βουλεύματα για τις κατηγορίες της παθητικής δωροδοκίας και υπεξαγωγής εγγράφων που αντιμετώπιζε και το Aρχηγείο της Αστυνομίας έβγαλε ανακοίνωση «αποκατάστασής» του. Στο τέλος της δεκαετίας του 1980, υπηρετώντας στο Τ.Α. Αμαρουσίου, βίωσα ο ίδιος περίπτωση απατεώνα (γυναίκας), πληροφοριοδότη της αστυνομίας, που παγίδευσε και έστησε κατηγορία εκβίασης σε βάρος ιδιώτη-ενεχυροδανειστή. Πρόκειται δηλαδή για ένα ιδιότυπο μπρα ντε φέρ μεταξύ των αστυνομικών και των πληροφοριοδοτών-κακοποιών, οι οποίοι πολλές φορές καταφέρνουν και ξεγελούν τους πρώτους, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα και την εγκληματική τους δράση.
5. Προφανώς ένας αξιωματικός με πολυετή θητεία στις Υπηρεσίες Ασφαλείας της Δυτικής Αττικής θα πρέπει να αναπτύξει ένα δίκτυο πληροφοριοδοτών, ώστε να μπορεί να λειτουργεί προληπτικά, αλλά κυρίως κατασταλτικά στη δίωξη του εγκλήματος. Στις εν λόγω περιοχές κυριαρχεί η εγκληματικότητα των ρομά. Επομένως ένα δίκτυο πληροφοριοδοτών θα περιλαμβάνει κυρίως αυτούς. Ο ίδιος φέρεται να ισχυρίζεται: …"Δεν γνώριζα ότι θα γινόταν κάποια επιχείρηση. Εγώ είχα για υπηρεσιακούς λόγους επικοινωνίες με 2 - 3 Ρομά και οι οποίοι δεν γνωρίζω αν έχουν συλληφθεί ή αν κατηγορούνται. Τους χρησιμοποιώ όχι τώρα, ούτε χθες, αλλά εδώ και χρόνια ως πληροφοριοδότες. Από αυτούς έμαθα κάποια στοιχεία για μεγάλη υπόθεση διακίνησης ναρκωτικών, για τα οποία ενημέρωσα τον διευθυντή των ναρκωτικών στα Κεντρικά της Ασφάλειας, όπως και για ένα αυτοκίνητο που χρησιμοποιείται σε κλοπές κατοικιών από συμμορία που αφαιρεί χρηματοκιβώτια. Γι αυτή την υπόθεση είχα ενημερώσει τον διευθυντή της ΥΔΕΖΙ. Και υπήρξαν και άλλες δουλειές, που οφείλονται στις πληροφορίες τους. Δεν ξέρω πως και γιατί με εμπλέκουν, αλλά κάνουν λάθος. Είναι άδικο."
6. Δεν γνωρίζουμε ούτε το πρόσωπο, ούτε το όνομα του εν λόγω αξιωματικού. Θεωρούμε όμως, ότι κάποιος με την εμπειρία του, όταν γνωρίζει τις διαδικασίες και τις μεθόδους των διωκτικών αρχών, δεν θα ενεργούσε αυτά τα τηλεφωνήματα, αν πράγματι ήταν συμμέτοχος και γνώριζε το μέγεθος της δράσης των κατηγορουμένων. Θα έβρισκε άλλους τρόπους επικοινωνίας.
7. Το δίλημμα λοιπόν και το ρίσκο που προκύπτει είναι, αν ένας αξιωματικός ασφαλείας μπορεί να διαχειρίζεται ένα δίκτυο πληροφοριοδοτών, κάνοντας ενδεχομένως και ορισμένες ήσσονος σημασίας «διευκολύνσεις» ή είναι προτιμότερο να αποφεύγει την όλη διαδικασία και να πηγαίνει «με το σταυρό στο χέρι» στην πάταξη του εγκλήματος, ώστε να μην κινδυνεύει ποτέ να «εκτεθεί»;;;
ο κ. Μπλάνης
.
0 Σχόλια