Δεν είναι λίγες οι φορές που είδαμε ότι η τοπική κοινωνία στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης αντιδρούν και δεν επιθυμούν πρόσφυγες να παραμείνουν στην επικράτειά τους. Ένα χαρακτηριστικό
παράδειγμα για να αντιληφθούμε την κατάσταση είναι και η Λετονία.
Πέρυσι, οι Βρυξέλλες επέβαλαν στη Λετονία να δεχθεί 531 πρόσφυγες από τη Μέση Ανατολή. Οι πολίτες προχώρησαν σε σειρά έντονων διαμαρτυριών, φοβούμενοι ότι οι πρόσφυγες θα φέρουν στις γειτονιές τους το έγκλημα και τη βία. Ωστόσο, οι φόβοι αυτοί αποδείχθηκαν αδικαιολόγητοι, αφενός λόγω του περιορισμένου αριθμού προσφύγων που δέχτηκε η χώρα και αφετέρου επειδή «οι πολίτες του τρίτου κόσμου» αισθάνονται παγιδευμένοι στη Λετονία και με την πρώτη ευκαιρία μετακινούνται σε άλλα κράτη της Ε.Ε., όπως εξάλλου πράττουν και οι αυτόχθονες.
Οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι επικρίνουν συνεχώς την απαθή στάση της Ρίγας απέναντι στο Προσφυγικό. Όπως κατέδειξαν έρευνες, η πλειονότητα των Λετονών τηρεί ιδιαιτέρως αρνητική στάση απέναντι στην άφιξη των προσφύγων και η Ε.Ε. απαιτεί από τον κρατικό μηχανισμό να λάβει μέτρα για αυτό. Μεταξύ άλλων, φοβούνται την απειλή της τρομοκρατίας και θεωρούν πως ο αριθμός υποδοχής, ενδεχομένως, θα αυξηθεί, παρά τις αντίθετες διαβεβαιώσεις. Η χώρα δέχεται πρόσφυγες από την Ιταλία, την Τουρκία και την Ελλάδα, σημεία δηλαδή στα οποία πραγματοποιείται μια αρχική διαλογή, προκειμένου να διαπιστωθεί αν υπάρχουν τρομοκράτες ανάμεσα σε αυτούς που εισέρχονται. Στη συνέχεια, η Λετονία διεξάγει πιο ενδελεχείς έρευνες, ενώ ελέγχει ακόμη και τους Λετονούς που ασπάστηκαν το Ισλάμ.
Από τα βασικότερα πάντως μειονεκτήματα της υποδοχής προσφύγων εκτιμάται πως είναι το ανύπαρκτο κέρδος από αυτήν την κατάστασή, καθώς και το κόστος συντήρησης αυτών και των απαραίτητων υποδομών. Οι δεσμεύσεις των Βρυξελλών δεν λαμβάνονται σοβαρά υπόψη και εκφράζονται φόβοι πως οι πρόσφυγες θα παραμείνουν τελικά στη χώρα, καθώς δεν πρόκειται για φοιτητές που όταν ολοκληρώσουν τις σπουδές τους θα επιστρέψουν στην πατρίδα τους, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει δημοσίευμα στη Ρίγα. Επιπλέον, εκφράζονται φόβοι πως τα κονδύλια που προσφέρει η Ευρώπη θα καταλήξουν, ως είθισται, σε «λάθος τσέπες», φαινόμενο γνωστό τόσο στην Αν. Ευρώπη, όπου το παρακράτος και η Μαφία ανθούν, όσο και στη χώρα μας μέσω κατασπατάλησης πόρων σε ΜΚΟ.
Για να μεταστραφεί το κλίμα και να αλλάξει η διάθεση των Λετονών ο ΟΗΕ και η ‘Υπατη Αρμοστεία για τους Πρόσφυγες, «UNHCR», διεξάγουν επί του παρόντος εκστρατεία με σύνθημα: «Més daritu tāpat», ήτοι «θα είχαμε κάνει το ίδιο», δηλαδή αναλαμβάνουν το ρόλο που το κράτος είναι απρόθυμο να πράξει. Η διανομή φυλλαδίων και οι διαφημιστικές πινακίδες στους δρόμους έχουν στόχο να αφυπνίσουν την ανοχή και τον σεβασμό των πολιτών απέναντι στους πρόσφυγες. Παρ’ όλα αυτά, η συγκεκριμένη εκστρατεία αντιμετώπισε την έντονη κριτική και τις αντιδράσεις, κυρίως Λετονών αξιωματούχων.
To μόνο που καθησυχάζει, ωστόσο, τον λαό της Λετονίας είναι οι ίδιοι οι πρόσφυγες, οι οποίοι δεν επιθυμούν να παραμείνουν στη χώρα. Τα παραδείγματα είναι δεκάδες! Παρότι χορηγήθηκε άσυλο σε κάποιους, εκείνοι προτίμησαν να εγκαταλείψουν τη Δημοκρατία της Λετονίας, προκαλώντας την έκπληξη των Λετονών. Οι πρόσφυγες έρχονταν καθημερινά αντιμέτωποι με ανυπέρβλητες δυσκολίες, ενώ το κράτος δεν έχει πράξει απολύτως τίποτα για να τους διευκολύνει. Οι πάντες ζητούν χρήματα, στέγαση, περίθαλψη και εργασία. Τα επιδόματα δεν αρκούν, ενώ τον περασμένο Αύγουστο, στο κέντρο προσωρινής φιλοξενίας στο χωριό Mucenieki κοντά στην πρωτεύουσα Ρίγα πραγματοποιήθηκε αυθόρμητη διαμαρτυρία για τις κακές συνθήκες διαβίωσης και την ανεπαρκή ιατρική περίθαλψη. Οι Αρχές ωστόσο κάνουν λόγο για σωστές υποδομές και προσπάθεια αξιοπρεπούς φιλοξενίας.
Η Λετονία έχει υποδεχθεί μόλις 68 άτομα (21-25 εξ αυτών έχουν ήδη μεταβεί στη Γερμανία), ενώ οι πολίτες της χώρας, που αντιμετωπίζουν και οι ίδιοι σοβαρά οικονομικά προβλήματα, επικρίνουν τους πρόσφυγες για τις απαιτήσεις τους, δηλώνοντας ότι οι ίδιοι δεν έχουν καμία δωρεάν απολαβή, αντιθέτως καλούνται να πληρώσουν φόρους, λογαριασμούς κοινής ωφέλειας κ.ά.
Η ένταξη στην κοινωνία γίνεται ακόμη δυσκολότερη, καθώς οι πρόσφυγες δεν μπορούν να ενοικιάσουν στέγη ή να βρουν ακόμη και μια απλή εργασία. Επίσης, αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην εκμάθηση της λετονικής γλώσσας, δεν δύνανται να λάβουν τα απαραίτητα πιστοποιητικά κ.ά. Η ανία τους οδηγεί σε προκλητικές συμπεριφορές, όπως καταγγέλλουν οι κάτοικοι γειτονικών περιοχών που ανησυχούν για την ασφάλειά τους, παρά τη φρούρηση.
Σύμφωνα πάντως με ειδικούς, οι πρόσφυγες εγκαταλείπουν τη χώρα για τον ίδιο λόγο που το πράττουν και οι Λετονοί. Όσες εξαγγελίες και αν έχουν κάνει τα ηγετικά στελέχη της χώρας για τη μεταβιομηχανική εποχή και τον αγροτουρισμό, που υποτίθεται πως θα οδηγήσουν στην ανάκαμψη της οικονομίας, εκείνη παραμένει στάσιμη.
Μια παρόμοια κατάσταση συνέβη στη γειτονική Λιθουανία, όπου οι εκτοπισμένοι της Συρίας και του Ιράκ όχι μόνον εξαντλήθηκαν και εξαθλιώθηκαν από τις συνθήκες διαβίωσης, αλλά προχώρησαν σε μηνύσεις, με τη βοήθεια ΜΚΟ, κατά του κράτους, το οποίο απέτυχε να τους παράσχει τα απαραίτητα. Για πολλούς πρόσφυγες οι χώρες της Βαλτικής αποτελούν ένα είδος «αίθουσας αναμονής» για την Ευρώπη. Σύντομα συνειδητοποιούν ότι οι πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες δεν κατόρθωσαν να δημιουργήσουν, για εκείνους, τον παράδεισο που είχαν υποσχεθεί. Η «καταναλωτική εκδοχή του παραδείσου» βρίσκεται στα δυτικά ευρωπαϊκά κράτη, ακόμη και για τους ίδιους τους πολίτες των χωρών της Βαλτικής.
Τούτο σημαίνει πως σύντομα δε θα υπάρχει λόγος για να παραμένουν τα σύνορα των κρατών αυτών κλειστά, αφού η διάθεση των προσφύγων θα είναι αντίθετη με την μετακίνησή τους εκεί. Αυτό θα οδηγήσει τους ίδιους τους πρόσφυγες να «ζητήσουν» την εφαρμογή της ευρωπαϊκής Συνθήκης «Δουβλίνο ΙΙ» και να επιστρέψουν, έστω, στη χώρα μας ή την Ιταλία όπου οι συνθήκες είναι πολύ πιο αξιοπρεπείς από ότι στην Αν. Ευρώπη. Το χειρότερο όμως είναι ότι υπό το βάρος της επιθυμίας τους για μετακίνηση στα βορειοευρωπαϊκά πλούσια κράτη, ολόκληρη η Ευρώπη θα βρεθεί στο δίλημμα να εφαρμόσει την εν λόγω συνθήκη, πληρώνοντας έστω ένα σχετικό αντίτιμο παροχής υπηρεσιών «φύλαξης» προσφύγων στην περιφέρειά της. Η λύση του γρίφου της μετανάστευσης δείχνει εξαιρετικά δύσκολη για να επωφεληθεί και η χώρα μας από αυτό.
militaire.gr
0 Σχόλια