"Ο μικρός με μια κίνηση χάθηκε στην αγκαλιά του ζητά", Συγκινητική επιστολή αναγνώστη

Παραθέτουμε επιστολή αναγνώστη, η οποία μας ενθουσίασε και για το περιεχόμενο αλλά κυρίως, για την ευαισθησία και την κοινωνική συνείδηση του
συντάκτη της.

Καλημερα σας. 

Ξεκινωντας θα ηθελα να σας αναφερω πως θα ηθελα να διατηρησω την ανωνυμια μου, να σας γνωστοποιησω ομως οτι γραφω σε εσας με την ιδιοτητα του ευχαριστα εξεπληγμενου, κακοπροαιρετου Ελληνα, και εικοτερα Dr. Κοινωνικης  Ψυχολογιας . Επισης θα ηθελα να σας παρακαλεσω θερμα, να μεταφερετε σε καποια δημιοσευση σας τουλαχιστον το νοημα των κατωθι λεγομενων μου, διοτι καποια πραγματα, τοσο ανθρωπινα, τοσο σωστα και τοσο εντονα πρεπει να τονιζονται, να δημοσιευονται, να διδονται λογω αυτων συγχαρητηρια, τα οποια ηθικα θα αποτελουν ενα μικρο μαξιλαρι στην πτωση του πληγωμενου αστυνομικου ηθικου και να αποτελουν παραδειγμα προς μιμιση απο ολους οσους θελουν να λεγονται ΑΝΘΡΩΠΟΙ. 

Στις μερες μας δυστυχως και μπορω να το εγγυηθω με απολυτη βεβαιοτητα, το αισθημα της συνεργασιας, της ζεστασιας και της εμπιστοσυνης μεταξυ των συμπολιτων μας εχει εκλειψει, σε τρομακτικο βαθμο. Η κοινωνικο-οικονομικο-πολιτικη κατασταση που μαστιγωνει τη χωρα μας τα τελευταια χρονια εχει δημιουργησει ενα βαρος στην ψυχη του καθε ανθρωπου που εχει την τυχη να κατοικει στην Ελλαδα, το οποιο εκφραζεται και βγαινει στην επιφανεια, ως κακοπιστια, ως επιθετικοτητα, ως απογοητευση και τελικα με ενα υφος ψυχης χωρις ελπιδα για το μελλον. Και εκει αξιοτιμοι κυριοι του Bloko.gr ερχεται να ανατρεψει την εσωτερικη μου κατασταση εστω και στιγμιαια διδοντας ψηγματα ελπιδας, ενα περιστατικο με πρωταγωνιστες δυο αντρες της ομαδας ΖΗΤΑ. 

Προ δυο ημερων, επεστρεφα στο σπιτι μου μετα απο ενα πολυ κουραστικο επαγγελματικο ταξιδι. Καταλαβαινετε λοιπον πως λογω κοπωσης και λογω κυκλοφοριακης καταστασης, η ψυχολογικη μου κατασταση ητο αρεκετα τεταμενη. Ενω βρισκομουν λοιπον στην οδο Αχαρνων, στο υψος του σταθμου του ΗΣΑΠ των κατω Πατησιων το βλεμμα και την προσοχη μου, τραβηξαν δυο μηχανες της αστυνομιας οι οποιες ηταν στο σημειο σταθμευμενες. Ως γνησιος 'Ελλην το ενστικτο που οριζεται απο την περιεργεια μου αλλαξε επιπεδο και ηρθε στην επιφανεια , με τροπο πρεπει δυστυχως να ομολογησω, υποσυνειδητα αρκετα κακοπροαιρετο. Αυτο διοτι, παρατηρησα πως πλησιον και γυρω απο της μηχανες της αστυνομιας, υπηρχε συγκεντρωμενο ενα πληθος πολιτων της ταξεως των 7-8 ατομων. Οποτε σε αυτο το σημειο το συνολο της προσοχης μου συγκεντρωθηκε στο μερος αυτο. Σταθμευσα διχως δευτερη σκεψη το αυτοκινητο μου, για να πρατηρησω τι ακριβως συμβαινει και ενδεχομενως να φανω χρησιμος εαν καποιος συμπολιτης μου χρειαζοταν με οποιοδηποτε τροπο την βοηθεια μου ως συνανθρωπος. Τοτε λοιπον, ειδα κατι το οποιο με εξεπληξε οχι απλα ευχαριστα, αλλα μου εφερε σχεδον δακρυα στα ματια..  

Δυο αντρες της ομαδας ζητα, ήτο στο σημειο,  και οπως φαινεται μιλουσαν σε ενα νήπιο το οποιο δεν θα ξεπερνουσε την ηλικια των 3-4 ετων. Το νηπιο ηταν σε κατασταση σοκ, και εκλαιγε με τροπο που εκανε την ψυχη μου κομματια. Οπως πληροφορηθηκα απο τους συγκεντρωμενους, ο μικρος μας φιλος, βρισκοταν εκει όντας  χαμενος απο την οικογενεια του. Πριν προλαβω να πλησιασω τον μικρο για να μπορεσω με καποιο τροπο, να απαλυνω το σοκ και την καταστροφικη ψυχολογικη κατασταση στην οποια δικαιολογημενα βρισκοταν, ο ένας εκ των δυο "ζητάδων" ( οπως λέγονταν επι εποχης μου ) σκυβει στο υψος του μικρου, και εχοντας ενα χαμογελο που φωτοβολουσε καλοσυνη,ανοιγει τα χερια του κανοντας νοημα στον μικρο να τον πλησιασει. Ο μικρος με μια κινηση χαθηκε στην αγκαλια του "ζητά", ακουμπησε το μικροσκοπικο κεφαλακι του στον ώμο του νεαρου αστυνομικου και αφεθηκε πληρως στην ασφαλεια που αναβλιζε και εξεπεμπε ο τελευταιος σε απολυτο βαθμο. Τα χαμογελα του κοσμου που ηταν μαρτυρας σε αυτη την εικονα ελεγαν πολλα, και δημιουργησαν μια ατμοσφαιρα πολυ φορτισμενη συγκινησιακα. Ο αστυνομικος κρατησε στην αγκαλια του τον μικρο, χαιδευοντας τον ελαφρα στην πλατη, και ψιθυριζοντας στο αυτι του, κατι, το οποιο εκανε τον μικρο να παψει να κλαιει, και να νιωθει σαν να ηταν στην αγκαλια της πολυαγαπημενης μαμας. Το θεαμα δεν ταιριαζε με τα πραγματικα περιστατικα που ειχαν προηγηθει. Το θεαμα οδηγουσε στο συμπερασμα πως ο αστυνομικος κραταει στη αγκαλια του το δικο του παιδι, το οποιο ειχε κλαψει επειδη του ελειψε ο μπαμπας του, και οταν τον ειδε χαθηκε και αφεθηκε στα χερια του. Τελικα εφτασε στους δυο αστυνομικους ενα αυτοκινητο της αστυνομιας, στο οποιο επιβιβασαν τον μικρο, και χαθηκαν τελικα μεσα στην κινηση της οδου Αχαρνων αφηνοντας ολους τους παρεβρισκομενους με αυτο το χαμογελο αποκρυσταλωμενο στα χειλη μας.

Το μονο που θα ηθελα να πω για τους δυο αστυνομικους ειναι ενα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. Ευχαριστω που υπαρχουν τετοιοι ανρθωποι πρωτα απ'ολα γυρω μας, ευχαριστω που υπαρχουν  τετοιοι επαγγελαματιες, ευχαριστω που υπαρχουν τετοιοι αστυνομικοι. Μονο συγχαρητηρια για την Ελληνικη αστυνομια, για την ομαδα ζήτα και φυσικα ειδικα και συγκεκριμενα για τους δυο νεαρους αστυνομικους. Θα σας παρακαλουσα λοιπον να δημοσιευσετε το νοημα και το περιεχομενο των ανωτερο πως εσεις κρινετε καλυτερο ετσι ωστε να δουν οσο το δυνατον περισσοτερα ματια το τι συνεβη και το τι μπορει να μας δωσει ελπιδα πρωτα απ'ολα ατομικα και περεταιρω συλλογικα για το μελλον μας.

Σας ευχαριστω για τον πολυτιμο χρονος σας. Ενας ευγνωμων Αθηναιος πολιτης.

.