Νέα στοιχεία στη Βουλή για τις ναζιστικές θηριωδίες

Νέο πρωτότυπο υλικό για τα εγκλήματα των ναζιστικών δυνάμεων κατοχής το ’40 στη χώρα μας έχει πλέον στα χέρια της η Βουλή. Πριν από λίγες μέρες ο βουλευτής Ιωαννίνων του ΣΥΡΙΖΑ
Γιάννης Καραγιάννης κατέθεσε στον πρόεδρο της Διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών, Τριαντάφυλλο Μηταφίδη, φάκελο με στοιχεία από τη δράση της 1ης Γερμανικής Μεραρχίας Ορεινών Καταδρομών «Εντελβάις» κατά αμάχου πληθυσμού στα χωριά των Ιωαννίνων το 1943-1944.
Ο φάκελος αποτελεί μέρος έρευνας του Γιαννιώτη ιστορικού ερευνητή Αλέκου Ράπτη και έχει κατατεθεί απ’ τον ίδιο, τον Νοέμβριο του 2002, στον τότε ανώτατο εισαγγελέα της Γενικής Εισαγγελίας του Ντόρτμουντ, επικεφαλής της κεντρικής υπηρεσίας διεκπεραίωσης υποθέσεων εθνικοσοσιαλιστικών μαζικών εγκλημάτων.
Πρόκειται για συνταρακτικά στοιχεία στα οποία προστέθηκαν και νέα όλο αυτό το διάστημα, προϊόν επιτόπιας έρευνας και εκατοντάδων προσωπικών μαρτυριών θυμάτων και απογόνων τους, σε δεκάδες χωριά των Ιωαννίνων που γνώρισαν την καταστροφή από το πέρασμα του γερμανικού στρατού.
Το υλικό
Ο 50χρονος Αλέκος Ράπτης είναι από τους πλέον γνωστούς ερευνητές στην περιοχή της Ηπείρου, τη συνεργασία του οποίου έχουν αξιοποιήσει ως σήμερα σημαντικοί ιστορικοί και δημοσιογράφοι που ασχολούνται με τη δεκαετία του ’40. Εχει δημοσιεύσει πρωτογενές υλικό από τον εκτοπισμό της εβραϊκής κοινότητας των Ιωαννίνων και έχει αναδείξει πολλές πτυχές της εγκληματικής δράσης των ναζί στην περιοχή.

Ο Γιαννιώτης ιστορικός-ερευνητής Αλέκος Ράπτης |

«Οι γερμανικές εισαγγελικές αρχές επεξεργάστηκαν τον αρχικό φάκελο και το 2003 τον προώθησαν στην Εισαγγελία στο Ludwigsburg και αναμένει δικαστική προτεραιότητα, ενώ οι δικαστικές έρευνες για εγκλήματα πολέμου τελεσθέντα κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου έχουν ανατεθεί πλέον στην Εισαγγελία του Μονάχου» μας λέει στη συνάντηση που είχαμε, στη διάρκεια της οποίας τον έπαιρναν στο τηλέφωνο κάτοικοι από ορεινά χωριά των Ιωαννίνων που του έχουν διηγηθεί τις τραγικές ιστορίες των οικογενειών τους.
Οι αριθμοί που αναφέρει είναι τραγικοί: «Συνολικά από τα μέχρι τώρα στοιχεία που συνεχώς συγκεντρώνω και τα εντάσσω στον αρχικό φάκελο για τα εγκλήματα πολέμου της “Εντελβάις” προκύπτει ότι στον Νομό Ιωαννίνων η 1η μεραρχία ορεινών καταδρομών “Εντελβάις” το 1943 και το 1944 κατέστρεψε και έκαψε 342 χωριά και 6.804 οικίες, ενώ δολοφόνησε 2.660 άμαχους πολίτες.
Οι ναζί δολοφόνοι της “Εντελβάις”, που αιματοκύλησαν τα χωριά μας, στο Πωγώνι, στο Ζαγόρι, στο Κεφαλόβρυσο, στο Αηδονοχώρι, στους Ασπραγγέλους, στο Γρεβενίτι, στη Μηλιά Μετσόβου, στους Λιγκιάδες, στην Αγία Αναστασία (Πλαίσια), στην Μουσιωτίτσα, καθώς και δεκάδες άλλα χωριά, παραμένουν μέχρι σήμερα ατιμώρητοι και ουδείς εξ αυτών δικάστηκε από ελληνικό ή διεθνές δικαστήριο. Η παρακαταθήκη που μας άφησαν οι νεκροί, τα αθώα θύματα των χωριών στον Νομό Ιωαννίνων, που ζητούν ηθική και ιστορική δικαίωση, είναι να μην ξεχάσουμε ποτέ» τονίζει ο κ. Ράπτης.
Ο Γιάννης Καραγιάννης δεν ασχολείται τυχαία με το θέμα, αφού κατάγεται από ένα χωριό που καταστράφηκε από τον γερμανικό στρατό. Μιλώντας στην «Εφ.Συν.» αναφέρει: «Είμαι συγκλονισμένος από το περιεχόμενο του φακέλου για τις θηριωδίες των ναζί στην Ηπειρο και ιδιαίτερα φορτισμένος γιατί κατάγομαι από το χωριό Ασπράγγελοι Ζαγορίου, που κάηκε ολοσχερώς από τους Γερμανούς το καλοκαίρι του ‘43, ως αντίποινα αντιστασιακής δράσης.
Θεώρησα υποχρέωσή μου την παράδοση της εν λόγω μελέτης στη Βουλή των Ελλήνων, ώστε να αποτελέσει μέρος του απαραίτητου ιστορικού υλικού τεκμηρίωσης για το μεγάλο ζήτημα των αποζημιώσεων. Εκείνο όμως που προέχει πάνω απ’ όλα είναι η διατήρηση της ιστορικής μνήμης και η ενημέρωση των νέων γενιών για τις βαρβαρότητες του φασισμού».
Θυμούνται
Είναι αξιοσημείωτο ότι όσο περνάνε τα χρόνια, η μνήμη δεν υποχωρεί, αλλά, αντίθετα, μοιάζει να ξαναζωντανεύει. Ολο και περισσότεροι κάτοικοι των χωριών των Ιωαννίνων, όπου κι αν ζουν σήμερα, αισθάνονται την ανάγκη να μιλήσουν για όσα έζησαν ή να καταγράψουν την τοπική ιστορία και να τιμήσουν τους νεκρούς τους.
Κάθε χρόνο, ακόμα και σε μικρούς οικισμούς, διοργανώνονται μικρές τελετές μνήμης και βλέπεις ότι το χωριό έχασε πέντε, δέκα ή είκοσι ανθρώπους που το μόνο που έκαναν ήταν απλώς να ζουν τη ζωή τους εκεί που ο γερμανικός στρατός ήθελε να φτιάξει μια «ζώνη» ελέγχου. Και το έκανε σκοτώνοντας μαζικά και βάρβαρα αμάχους.
Τα τραγικά γεγονότα σε χωριά όπως στο Κομμένο της Αρτας ή τη Μουσιωτίτσα των Ιωαννίνων με τους εκατοντάδες νεκρούς έχουν πάρει τη θέση τους στο εθνικό μας μαρτυρολόγιο. Υπάρχουν όμως κι εκατοντάδες άλλα χωριά σε όλη την Ελλάδα που βίωσαν την απώλεια και τον θάνατο. Και η δικαίωση της μνήμης τους δεν έχει έρθει ακόμα…

efsyn.gr