Του Παναγιώτη Σπυρόπουλου
Ήθελαν λοβοτομημένους πολίτες, το είχαν καταφέρει. Έφτιαχναν σταδιακά στρατιές μισθωτών σκλάβων, το κατάφεραν και τώρα θέλουν να το εδραιώσουν με σύγχρονα σκλαβοπάζαρα. Ήθελαν την ελαχιστοποίηση των εργασιακών απαιτήσεων αναζητώντας περισσότερους «εκπτωτικούς» εργαζόμενους. Ήθελαν πολίτες, μόνο καταναλωτές και το είχαν πετύχει.
Οι περισσότεροι επαναπαύτηκαν στα… ρηχά, τα επιφανειακά, τα επιδερμικά, τα εύπεπτα. Χορταίναμε με σερβιρόμενες φούσκες προσωρινής ικανοποίησης, επαναπαυμένοι στην πρόσκαιρη απληστία του καταναλωτισμού. Οι σκεπτόμενοι και ονειροπόλοι έγιναν εξόριστα μιάσματα. Τώρα τι;
Ένας φίλος, μου θύμισε ότι ο Γκάντι είχε πει...
ότι η χειρότερη μορφή τρομοκρατίας είναι η φτώχεια. Τώρα που αυτή ήρθε ή έρχεται για τους πολλούς είναι τουλάχιστον ευκαιρία για σκέψη, απόρριψη, αντίδραση ακόμη και επανάσταση. Όπως και να έχει ο φίλος με έκανε να αναζητήσω και να θυμηθώ μερικά ακόμη αποφθέγματα του Γκάντι, προκειμένου να τα θυμίσω και σε άλλους.
«Τα εφτά που δεν πρέπει να έχεις: Πλούτο χωρίς μόχθο,
Γνώση χωρίς χαρακτήρα, Πολιτική χωρίς αρχές, Απόλαυση χωρίς συναίσθημα. Εμπόριο χωρίς ήθος, Επιστήμη χωρίς ανθρωπιά, Αγάπη χωρίς θυσία» είπε ο Ινδός στοχαστής, και εμείς τα είχαμε όλα…
«Υπάρχουν κι άλλα πράγματα να κάνεις στη ζωή εκτός από το ν' αυξάνεις την ταχύτητά της» και εμείς τρέχαμε με τα χίλια…
«Το αληθινό νόημα του πολιτισμού δεν προϋποθέτει την αύξηση της κατανάλωσης, αλλά τον ελεύθερο και καλά προμελετημένο περιορισμό των επιθυμιών», εμείς όμως μετατραπήκαμε σε καταναλωτές επιθυμιών…
«Ο κόσμος είναι αρκετά μεγάλος να ικανοποιήσει τις ανάγκες του κάθε ανθρώπου, αλλά είναι πολύ μικρός για να ικανοποιήσει την ανθρώπινη απληστία», και γίναμε μικροί άπληστοι…
«Η ικανότητα να συγχωρέσει είναι η ιδιότητα του δυνατού. Η αδύναμοι ποτέ δεν συγχωρούνε», και εμείς συγχωρούσαμε τους δυνατούς...
«Είναι καλύτερα να είμαστε βίαιοι, αν έχουμε βία μέσα μας, παρά να φοράμε το μανδύα της μη-βίας για να καλύψει την ανικανότητά μας», και εμείς γίναμε ανίκανοι βίαιοι...
«Ο ελεύθερος άνθρωπος μπορεί να είναι ελεύθερος και στο κλουβί της φυλακής του» και εμείς γίναμε σκλάβοι των φυλακών του μυαλού μας…
«Πρώτα σε αγνοούν, μετά σε κοροϊδεύουν, μετά σε πολεμούν, μετά τους νικάς» ήταν ένας ακόμη στοχασμός του Ινδού πολιτικού. Πολύ πιθανόν να ήρθε η ώρα να σταματήσουν να μας αγνοούν και να μας κοροϊδεύουν και να γευτούν εκείνοι τη θλίψη της ήττας τους.
«Ίσως πεις πως είμαι ονειροπόλος
αλλά δεν είμαι μόνο ένας. Ελπίζω κάποια μέρα εσύ θα μας ενώσεις
και ο κόσμος θα ζει σαν ένας», τελευταίος στοίχος του John Lennon στο IMAGINE…
.
0 Σχόλια